Миллатлар ҳақида латифалар
— Xoтин сени бугундан бошлаб корейсча исм билан чақираман, - дебди.
Шунда афандининг хотини:
— Bой, дадаси менга қанақа корейсча исм қўйдингиз?
Aфанди:
— Cенга Нум-Йам деган исм қўйдим хотин, - дебди.
Xотини:
— Дадаси чиройли исм танлабсиз менга. Маъноси нима? - деса.
— Тескари ўқиб кўр, - дермиш.
— Автобус келиб тўхтабди. Шунда биринчи ўзбек:
— Ё пирим деб, - автобусга чиқибди. Иккинчиси чиқаётиб:
— Ё Али дебди. Учинчи ўзбек эса:
— Ё Муҳаммад, - деб чиқиб кетса, бояги қараб турган рус ичида "Бу ерда ҳамма исмини айтаркан, - деб:
— Ё Андрей, - деб автобусга чиқиб кетибди.
Жин: Ўзингни нима билан ҳимоя қиласан?
Хитойлик: Буюк Хитой девори билан.
Жин бир уришда Хитой деворини парчалаб иккинчи уришда хитойни уриб ўлдирибди.
Навбат ҳиндга келибди. Ҳинд йога усулларидан фойдаланиб алланима бир ҳолатда ўтирибди. Жин ураверибди, ураверибди. Ҳиндга хеч нарса қилмабди. Охири чарчаган жин ўзбекдан сўрабди:
— Сен нима билан ҳимояланасан?
— Ҳинд билан.
Негр, япон ва рус. Уччаласи сузиб, бир оролга боришибди. Қарашса, оролда бир яшик ароқ турганмиш. Уни устига эса "Тилак айтиб ичсангиз, албатта бажо келтирилади" деб ёзилган экан.
Негр:
— Соғ-омон уйга қайтишни истайман, - дебди-ю, ичиб оролдан йўқ бўлиб қолибди.
Япон:
— Мени ҳам уйга қайтар, - деб кетибди.
Рус эса ароқни олиб:
— Бир яшик ароқни ким ичади? Япон ва негрни қайтар, - деб ичиб юборибди.
Қозоқ ва рус ўз вақтида қуён овлаб келибди. Лекин тожикдан дарак йўқ эмиш.
Бориб қарашса, тожик бир бўрини тутиб олиб:
— Командирга қуёнман деб айтасан, - деб ўргатиб турганмиш.
— Афанди йўқ дебди,
Шунда грузин:
— Кел бозор ўйнаймиз дебди,
— Бўлди дебди, Афанди
Савдони бошлабди, грузин келиб энди савдолашай деганда қорни оғриб қолибди
— Афанди чемоданга қараб тур дебди-ю
Бир пайт қайтиб келиб
— қани чемодан - деса
Афанди:
— Бу ер бозор бўлса ман қаттан биламан дермиш
— Қара, мен 10 доллар топиб олдим!
— Маладес, ие нимага ташлаб юбординг?
— Қалбаки экан.
— Қаердан билдинг?
— 10 да иккита ноль борлигини кўрганмисан?
Йигит:
— Хўп, - дебди.
Қизни уйида кучукчаси бор эди. Кунларни бирида қиз ишдан келиб қараса, йигит кучукчани сўйиб еб ўтирганмуш.
— Ахир кучук гўшти емасликка сўз бегандингизку.
— Қўй гўшти бу!
— Қанакасига қўй бўлсин? Чапаку!
— Мен уни юз мартта сувга ботириб олдим. Қўй бўлди-да!
— Бу соат энди ҳеч қачон юрмайди.
— Нега? – сўрабди эгаси.
— Механиги қазо қилибди, - дебди соатсоз.