Миллатлар ҳақида латифалар

Бир йигит Россияда яшашни бошлабди. У рус тилини яхши биларкану, бироқ “икки” яъни “два” сўзини билмас экан. Бир куни нон олиш учун магазинга кирибди. У иккита нон олиши керак, лекин “икки” сўзини билмайди. Учта ола қолай деса, бисотида иккита нонга етадиган пули бор холос. Бир дона олса, камлик қилади. Нима қилишини билмасдан у ёққа, бу ёққа юрармиш. Буни кўрган сотувчи ҳайрон бўлиб:
— Чего вам надо? – деса, йигит ўйланиб:
— Три хлеба, один ненадо! – деган экан.
Тошкентни сайёҳат қилиб қайтган хитойликдан сўрашибди:
— Хўш, Тошкент қандай шаҳар экан?
Хитойлик дебди:
— Чиройли шаҳар! Одам ҳам жуда кам экан.
Бир нечта давлатдан қурувчилар йиғилиб суҳбат қуришибди:
Қурувчилардан сўрашибди:
— Сизларда бино қуришдан олдин нима қўйилади.
Англиялик қурувчилар:
— Албатта, фундамент! – деб жавоб берибди.
Германиялик қурувчилар дебди:
— Бизларда биринчи навбатта интизом қўйилади.
Ўзбек қурувчиларига навбат келганда улар шундай дебди:
— Агар биз бинони Россияда қурсак, дастурхонга ароқ қўйилади. Агар ўзимизда қурсак, бинони қуришимиздан олдин муддат қўйилади.
Янги рус оғайниси чукчани кучуклари қорда чаналарни тортишга қийналаётганини кўриб, унга камаз совға қилибди.
Бир ойдан кейин келиб, хабар олибди.
— Қалай, камаз яхши эканми? Энди қийналмаяпсанми? - деса, чукча:
— Камаз яхши. Ичлари иссиқ. Лекин жуда оғир экан, итларим тортишга қийналяпти, - деган экан.
Бир киши Россияга ишлагани борибди. Иш берувчи аввал суҳбат қилиб кўрмоқчи бўлиб дебди:
— Нима мақсадда Россияга ерга келдингиз?
— Нексия ва 2 қаватли уйлар қилгани келдим.
Буни эшитиб иш берувчи:
— Нексия бизда чиқмайди, Ўзбекистонда чиқади. 2 қаватли уйларга ҳам ўзбеклар ўч бўлади, - деб орқасига қайтариб юборган экан.
Немис, яҳудий ва рус аёллари бола туғибди.
Туғуруқхонада чақалоқлар алмашиб қолибди. Оталар бунинг чорасини кўра бошлашибди.
Немис:
— Ҳай Гитлер! - деса, бир чақалоқ қаддини ростлабди.
Шунда немис:
— Бу меники, - деб чиқиб кетибди.
Рус ота, бир болани қўлига олибди.
Шунда яҳудий:
— Нимага энди бу гўдак сеники бўлсин?
— Немис: "Ҳай Гитлер" деганда, менинг болам муштларини тугди, сеники эса иштонига ўтириб қўйди.
Бир оқсоқол муллани ёнига келиб:
— Қори ака мен 1945 йили гуноҳ иш қилганман.
Мулла:
— Қани айтингчи!
Оқсоқол:
— Уруш пайтида бир америкаликни немислардан яшириб уйимда сақлаганман.
Мулла:
— Биродар бу гуноҳ эмас, аксинча яхшику, бировни жонини сақлаш
Оқсоқол:
— Тўғрику-я лекин ҳар куни 100$ олардимда.
Мулла:
— Ие, шунақа денг. Майли-майли барибир бегуноҳни жонини сақлагансиз.
Оқсоқол хурсанд, мулла билан хайрлашиб остонада тўхтаб муллага:
— Қори ака нима деб ўйлайсиз, уруш тугаганини унга айтсамикан ёки йўқми?
Уруш даврида бизни ўрмонга олиб бориб ташлашди.
Биринчи куни биз немисларни қувдик. Иккинчи куни немислар бизни қувди. Учинчи куни ўрмон эгаси ҳаммамизни қувиб юборди.
Афандининг бир қизи бор экан. Унга бирдан уч йигит ошиқ бўлибди. Учаласи уч юртдан экан, биринчиси: ўзбек, иккинчиси: рус, учинчиси: немис экан.
Афанди уларга шарт қўйибди:
— Ўзингизга ёққан гулни олиб келинглар. Улар олиб келибди.
— Энди ҳар ким ўзи олиб келган гулни есин, - дебди.
Ўзбек лола олиб келган экан, уни бемалол ебди. Рус атиргул олиб келган экан. У гулни еяр экан, ҳам кулармиш, ҳам йиғлармиш.
— Нега йиғлаяпсан, деб сўрашса
— Атиргулнинг тикани бўғзимга тиқиляпти, - дермиш.
— Унда нега кулаяпсан, -деб сурашса
— Ану немис кактус кўтариб келяпти, - дермиш.
Еврей миллатига мансуб оиланинг ҳаттоки хожатхонасига ҳам қуйидаги ёзувлар ёзиб қўйиларкан. "Бўш ўтирма, фикрлаб ўтир!"