Миллатлар ҳақида латифалар

Янги рус бойи кафега кирибди. Кафеда бир қанча одам бор экан. Айнан руснинг рўпарасида эса бир ўзбек ўтирган экан. Ҳалиги рус бу ўзбекни бир боплай, деб барменга "Мана бу ўзбекдан ташқари ҳаммага менинг ҳисобимдан қуй!", деса.
Ўзбек русга қараб: "Раҳмат, раҳмат", - деб қўйибди.
Рус гапини барменга яна қайтарса, ўзбек яна "раҳмат, раҳмат", - дебди.
Ҳалиги рус ҳайрон бўлиб бармендан:
— Бу нега менга ундай деяпти, ким ўзи бу?", - деса,
Бармен русга:
— Бу киши, мана шу кафенинг хўжайини Абдураҳмон-ака бўлади, - дебди.
Иккита йигит Америкада сайёҳат қилиб юришса, мактабда ёнғин бўлаётган экан.
— Кел, биз ҳам ёрдам берайлик! Сен болаларни деразадан ташла, мен илиб оламан, - дебди шеригига.
Дўсти бирин-кетин болаларни ташлай бошлабди. Пастда турган йигит ҳамма болаларни илиб олаверибди-ю, негрни боласини ушламабди.
— Нега ушлаб қолмадинг, - деса, пастда турган йигит:
— Сен куйганларини ташлама-да!, - дермиш.
Жиззахлик бир содда бола Москвага амакисиникига бораётган экан. Москвага етиб борибди. Ҳожатхонага борса: "Ж" ва "М" ҳарфлари турганмиш.
Бола:
— Жиззахликлар "Ж"га, Москваликлар "М"га киради, деб ўйлабди ва "Ж"га кириб кетганмиш...
Эроннинг футбол терма жамоаси мураббийси сеҳрли чироқдан чиққан жиндан сўрабди:
— Қачон мени жамоам жаҳон чемпионатига чиқади?
Жин:
— 2024 йилда, - дебди. Мураббий йиғлаб:
— Мен у кунларни кўрмасам керак, - дебди.
Япония, Корея, Қатар футбол жамоаларининг мураббийлари ҳам жиннинг жавобларидан йиғлаб:
— Биз у кунни кўра олмасак керак, - деб кетишибди.
Охири навбат бизнинг мураббийга келибди:
— Қачон мени ўйинчиларим жаҳон чемпионатига чиқишади? - деса,
Жин йиғлаб:
— У кунларни кўриш менга насиб қилмаса керак, - дермиш.
Ўзбек, қозоқ, қирғиз далада шашлик қилиб ўтиришса, дев келиб қолибди.
— Ҳозир уччалангни ҳам ейман. Фақат кимдан бошлашни аниқлаб олишим учун, ҳозир анави кўриниб турган тепаликка югуриб бориб, орқага қайтасизлар. Ким охири қайтса, ейишни ўшандан бошлайман, - дебди.
Уччаласи югуриб кетибди. Биринчи қозоқ, иккинчи бўлиб қирғиз қайтиб келибди.
Дев:
— Демак, биринчи ўзбекдан бошлар эканман, - деса, қирғиз девга қараб:
— Ўзбек келмаса керак. Тепаликни орқасига ўтиб, уйига кетварди, - дермиш.
Машҳур авиакомпания янги учувчиларни ишга олиш мақсадида номзодларни суҳбатга чақирибди.
Суҳбатга биринчи бўлиб немис кирибди:
— Нечи йилдан буён учасиз?
— Уч йил.
— Қанча маош олишни хоҳлардингиз?
— Уч миллион. Бир миллион ўзимга, бир миллион хотинимга ва бир миллион суғуртага.
Суҳбатга иккинчи бўлиб инглиз кирибди.
— Нечи йиллик тажрибангиз бор?
— Олти йиллик.
— Маошингиз қанча бўлишини хоҳлайсиз?
— Олти миллион. Икки миллион ўзимга, икки миллион хотинимга ва икки миллион суғуртага.
Учинчи бўлиб суҳбатга рус кирибди:
— Нечи йилдан бери парвоз этасиз?
— Эй, мен умуман баландликдан қўрқаман. Лекин тўққиз миллион олишни истайман. Уч миллион менга ва уч миллион сизга...!
Авиакомпания директори ақлдан озай дебди. Ҳайратланиб яна сўрабди:
— Унақада ким учади?
— Немис-да! Ахир у уч миллионга рози-ку!
Бир корейс Ўзбекистонда яшаяпти. Бир кун унинг ўзбек дўсти бир итни қўлига тутқазди ва деди:
— Тағин бирор нима қилиб қўймагин-а!
Корейс итни олиб кетди ва бир ҳафтадан сўнг дўсти унинг уйига келди. Қараса ит йўқ. Ит қани деб сўраса, қочиб кетди деб алдади. Аслида эса у итни сўйиб еб қўйган эди.
Эхх дедида яна бир итни тутқазди ва ўша гапини уқтириб кетди. Корейс итни яна еб қўйди ва яна турли баҳоналар билан алдади.
Учинчи маротабасида ўзбек корейсни қўлига итни тутқазаётиб шундай деди:
— Яна буни ҳам еб қўймагин. Бизда ит ва кучукларни ейишмайди. Сен ҳам ўзбексан, ўзбексан, ўзбек, ўзбек!
Корейс итни олиб кетгач, қани буни нима қиларкин деб ортидан кузатса, корейс итни олдига қўйволиб:
— Сен ит эмассан, сен қўйсан, сен қўйсан, қўй, қўй - деб турганмиш.
Хитойлик тадбиркорларга савол беришибди:
— Англияликларни маҳсулотларини ўзлаштириб олдингиз. Америкаликларни қурилмаларини ҳам ўрганиб бўлдингиз. Ҳаттоки, германияликларни ихтироларини ҳам ўзингизда ишлаб чиқариб, бутун дунёга сотяпсизлар. Нега Россияда тайёрланадиган ароқларни ҳалигача ўрганиб ололмаяпсизлар?
Хитойликлар жавоб берибди:
— Биз бутун дунёга жосус юборганмиз. Жосусларимиз завод ва фабрикаларда ҳамма ахборотни тўплаб, бизга етказиб туришади. Лекин Россиядаги ароқ заводларига юбораётган ҳамма жосусларимиз ароқхўр пиёниста бўлиб қолишяпти. Ҳеч нарсани билиб келишолмаяпти...
Рус тилини яхши билмайдиган иккита йигит Россияда яшар экан. Бир куни товуқ гўштини сотиб олиш учун дўконга киришибди. Растага қарашса, товуқ кўринмабди. Биттаси сотувчини ёнига бориб:
— Где петух? - деса, сотувчини жаҳли чиқиб, ҳалиги йигитни ёқасидан олиб:
— Кто петух? - деб урмоқчи бўлса, ёнидаги шериги иккала қўлини тепага кўтариб:
— Стоп, стоп - дебди-да, югуриб бориб битта тухумни олиб келиб сотувчига кўрсатиб:
— Где мама? - дермиш.
Бир чукча ёзда Ўзбекистонга меҳмон бўлиб келибди. Ўзбек чукчага дастурхон ёзиб меҳмон қилибди.
Вақт ўтиб ўзбек хам Чукоткага меҳмонга борса, дастурхонда совуқда муздек сув турган экан ўзбек:
— Ўзи 30 даража совуқ бўлса. Бу нимаси? - деса, чукча:
— Ўзинг 40 градус иссиқда менга қайноқ чой узатгандинг, олинг совумасин деб... Эсингдами? - дермиш.