Оила ҳақида латифалар
— Нимага сал?
— Жанжал пайтида "бўлди уйга кетаман" деди, лекин кетишидан олдинги пардозини шунчалик узоқ қилдики, қаерга отланганини унутиб ҳам қўйди.
— Адам сиз билан учрашиб, яқиндан танишмоқчилар.
— Нега? Ахир кеча қўлида болта ушлаб, мени роса қувладилар-ку?
— Адам югуриш бўйича спорт устаси. Сизга ета олмабдилар. Шунга сизни ёқтириб, учрашиб кўрмоқчилар-да.
— Қанақа юлдузларнинг жойлашиши? - сўрабди дўстлари хайрон бўлиб...
— Адамнинг елкасидаги юлдузчаларни айтяпман! - деган экан йигит.
— Онаси бугун қизимизни боғчага ўзинг ташлаб келақол. 5000 бераман.
Хотин:
— 10000 берсангиз ташлаб келаман.
Қизча:
— Дада, менга 2000 беринг ўзим кетавераман боғчага.
— Катта ўғлига ўзининг майхонасини, ароқхўр кичик ўғлига эса қолган ҳамма бойлигини қолдиришга қарор қилибди.
Бойни ҳолидан хабар олгани келган дўсти унинг қароридан хабар топгач, дўстига маслаҳат бериб:
— Дўстим, бойлигингни кичик ўғлингга қолдирмоқчимисан? Ахир у ароқхўр бўлса, бир умр йиғган давлатингни олти ойда ичиб тугатади-ку?! – деса,
бой:
— Тўғри. Аммо шаҳарда биттагина майхона бор, у ҳам бўлса катта ўғлимга тегишли бўлади! – деган экан.
— Қизалоғим, пайпоғингни кийиб ол. Ахир, йўталяпсан.
Қизи:
— Пайпоқда ҳам йўталавераман-ку, ойижон...
— Нимага шимимни фақат ярмини дазмолладинг? - деса.
Хотини:
— Мен сизга 100 марта айтдим, "дазмолимизни сими калта, бошқа дазмол сотиб олинг деб", - дермиш.
— Ада, синфдаги энг ялқов бола энди мен эмасман!
— Нега? Яхши ўқий бошладингми?
— Йўқ, бугун мендан ҳам ялқовроқ бола келди синфимизга!
— Дадаси, бугун овқатга тухумни оқини солайми, сариғиними?
— Бугун байрам, майли бутун солақол!, - дермиш эри.
— Ҳамма жойни тупуриб расво қилдинг-ку, уйғон, падаринга лаънат!