Ота-она ҳақида латифалар
— Эртага бўлажак куёв бола келади ва мени қўлимни сўрайди. Сиз уни оёғига йиқилиб, қўлларини ўпиб “Бизни ҳалоскоримизсиз” - демасдан, оддийгина “Мен розиман” денг.
— Қаёққа кетяпсиз?
— Футболга, - дебди эри.
— Ўғлимизни ҳам ўзингиз билан олиб кетинг!
— Нега?
— Ана қаранг, барибир бу ерда, бекорга бақириб ўтирибди...!
— Севганиз борми?
— Ҳа, бор. Ким бу?
— Бу мен дадангман, уйда гаплашамиз.
5 минутдан сўнг бошқа номердан смс:
— Севганиз борми?
— Йўқ ким бу?
— Бу мен севганинг. Демак мендан ор қилар экансан-да.
— Йўқ, дадам синаб кўраётганди. Шунга йўқ дедим.
— Бу яна мен, даданг, уйга борай кўрасан.
— Ҳа, бор. Нима қиласан?
— Мактабга обораман, устозимиз уй вазифасини тайёрлаб берган аҳмоқни бир кўрмоқчиман дедилар.
— Ўғлим, бу инсон ҳаёти учун ҳавфли! Бу ёққа бер!, - деб ўғлининг қўлидан олиб қўйса, бола хафа бўлиб:
— Дангасага иш буюрсанг - ақл ўргатади, - дермиш.
— Ойинга Telegram'da ёз, келиб овқатлантириб кетади.
— Вой-бўй, қундалигингни «икки»лар босиб кетибди-ку!
— Да-да!
— Гапирма! Сендай пайтимда «уч» олсам ҳам уялардим. Сен бўлсанг...
— Да-да, дада деяпман!
— Хўш, нима демоқчисан ўзи?
— Ахир бу сизнинг ўқувчилик пайтингиздаги кундалигингиз-ку. Кеча эски китобларингиз орасидан топиб олувдим.
— Ўйлайманки, ёза оламан.
— Ундай бўлса, чироқни ўчириб, кундалигимга қўл қўйиб беринг...
— Мактабимиз учун нима қилиб бера оласиз?
Ота:
— Порталга ёзиб бера оламан!
Шундан кейин бу отани ўғли мактабни битириб кетгунча умуман мажлисларга чақириб безовта қилишмабди...!