Ота-она ҳақида латифалар

Бола онасидан сўрапти:
— Ойижон, мени сизга ким берган?
Онаси:
— Сени лайлак ташлаб кетган! – дебди.
Бирдан эшик қўнғироғи чалинибди. Бола бориб тешикдан қараб ойисига:
— Ойи лайлак ишдан келди. Бозор қилиб келибдилар, - дермиш.
— Давлат иқтисодиёти таназзулга юз тутган. Мамлакат аҳолиси оч, ночор ва норози, аммо жим! Халқ умуман китоб ўқимай қўйган... Ёш болалар ҳам кўчаларда сигарет чекиб юришар, қўни-қўшнилар бир-бирлари билан бир қарич ерни талашиб, ҳукуматга арз қилишарди. Раҳбарлар эса гўёки ҳеч нарсани кўрмаётгандек, бемалол юраверишар, оддий халқнинг пулларига данғиллама...
— Ўғлим, янгиликларни ўқишни бас қил! Компьютерни ўчиргин-да, дарс қилишни бошла!
— Ойижон, ахир мен тарих фанидан “Рим империясини қулаши” мавзусини ўқияпман-ку!
— Эгизаклар сизни қийнаб юборишса керак-а эгачи? Иккаласи бирданига шовқин солса...
— Йўқ. Бири шовқин солса, иккинчиси эшитмайди...
Устоз ўқувчидан сўрабди:
— Айт-чи, сени чўнтагингда минг сўм бор. Дадангдан яна минг сўм сўрадинг. Неча пулинг бўлади?
— Минг сўм бўлади устоз.
— Сен математикани ёмон билар экансан.
— Сиз мени дадамни ёмон билар экансиз.
Уй остонасида болакайнинг овози эшитилибди:
— Ойи, Ойи, О-йи-жоон!
— Нега бақирасан? Меҳмонхонадаман, ёнимга кириб гапирсанг-чи!
Бола онасини ёнига кириб бориб дебди:
— Кўчада ўйнаётиб, лойга тушиб кетдим. Ҳамма ёғим расво. Этигимни ечиб, ювиб қўйинг...
Ўғли отасига дебди:
— Ада, нега горилланинг бурун тешиклари бунча катта?
Адаси ўйланиб туриб:
— Чунки горилланинг бармоқлари катта-да! – деган экан.
Отаси уни докторга олиб борибди. Доктор болага савол бера бошлабди:
— Исминг нима?
— …урод
Отаси:
— Исми Мурод. Бош ҳарфини гапиролмаяпти, - дебди.
Доктор:
— Болакай, аданг нима иш қилади? – деса,
отаси шоша-пиша:
— Шу саволингизга ўзим жавоб берақолай, замдеканман, - дермуш.
Ўғли отасидан сўрабди:
— Ада, менга беш минг беринг.
Адаси бўлса:
— Нима, тўрт минг? Уч мингни нима қиласан? Сенга икки минг ҳам етади! Мана минг сўм, - деб беш юз сўм берган экан!
ГАИ ходимининг оғир оёқ рафиқаси турмуш ўртоғи билан хизмат машинасида кетаётиб, хотинининг кўзи ёрийдиган бўлиб қолибди. Туғилаётган фарзандлари эгизак экан. Хасан туғилиб, дадасига кўзи тушибди-ю, шундай деб қичқирибди:
— Ҳусан, чиқмай тур! Гаига тушиб қолдик!
Она:
— Болам, ҳовлидаги челакда сут бор эди. Шуни олиб киргин.
Бола:
— Ойижон, челакдаги сутга сичқон тушиб қолибди...
Она:
— Вой, кейин нима қилдинг?
Бола:
— Сичқонни тутиб олсин деб, сутни ичига мушугимизни ташладим.