Ота-она ҳақида латифалар
Қизи адасига:
— Турмушга чиқгим келмайди. Чунки онамни соғинаман, - деса
— Онангни ҳам ўзинг билан олиб кетишинг мумкин, - деган экан отаси.
— Мушукчани қулоқлари нечта бўлади?
— Иккита.
— Оёқлари-чи?
— Тўртта.
— Думи нечта бўлишини айта оласан-ми?
— Ойи, бу тентак амаки умрида мушук кўрмаганми...?!
— Дада, онанинг кўз-ёши билан, хотиннинг кўз-ёши ўртасида қандай фарқ бор?
— Ўғлим, жуда катта фарқ бор! Онанинг кўз-ёши юракка таъсир қилади, хотиннинг кўз-ёши чўнтакка!
— Синфимиздаги Сарварни адаси ҳар куни мактабдан олган баҳолари учун унга пул берар экан. Масалан, “5” баҳога 1000 сўм, “4” баҳо олса – 500 сўм, “3”га 200 сўмдан. Агар “2” олиб келса, Сарвар йиғган пулларидан 1000 сўм жарима тўлашига тўғри келаркан.
— Ҳўш, дўстинг анча пул йиғибдими?
— Қаёқда... Қарзларини тўлаш учун якшанба кунлари пахта теримига чиқяпти.
— Мени дадам сеҳргар.
— Қанақасига?
— Ойлик маошлари 1 миллион бўлса ҳам ҳар ой 5 миллионлик ҳаражат қиладилар. Қолган пулни қаердан оладилар билмайман...
— Дада, мени табрикланг! Мен турмушга чиқдим! - деса, дадаси:
— Мени қизиқтирмайди. Кеч кириши билан уйга қайт! - дермиш.
— Ҳа, ўғлим хаёл суриб қобсан, бирортасидан кўнлинг борми?
— Йўғе, дада.
— Уялмай айтавер.
— Ада биттаси нима бўлади.
Отаси буни кўриб:
— Ўғлим, қадим-қадимдан зиракни ё қароқчилар, ё ҳезалаклар таққан. Ҳозир деразадан ташқарига қарайман, агар ташқарида кемангни кўрмасам, энангни Учқўрғондан кўрсатаман.
Ўқишга отланиб чиққан йигит қараса, гугурт уйида қолиб кетибди. Сигаретни лабига қистирибди-да, кўчадагилардан “олов” сўрай бошлабди.
Йигитча бир одамни юзига қарамасдан, сигаретни ёқиб олишга гугурт сўраса, юзига шапалоқ тушибди.
— Ёндими? – дебди ҳалиги киши.
Йигит қараса, рўпарасида адаси турганмиш.
— Ёниш ҳам гапми? Чақмоқ чиқди, - деган экан ўсмир йигит.