Шифокорлар ҳақида латифалар
— Бемор ими-жимида бегона аёлларга қатнаган маҳал хотини ҳам худди шундай ими-жимида каратэга қатнаганини билмаган экан…
— Кечирасиз, ичингизда қайчи қолиб кетибди. Сизни бошқаттан операция қилмасак бўлмайди.
— Майли дўхтир. Фақат операциядан кейин қорнимга тугма қадаб қўйинг! Яна бирор нарса қолиб кетса, баданимни кесиб ўтирмайсиз.
— Доктор мени кўзим яхши кўрмаябди. Ҳамма нарсани 2 та кўряпман, - дебди.
Шунда доктор шундай қарабди-да:
— Уччаловингиз ҳам шунақами? - дебди.
— Доктор, қизим кўк дорини ичиб юборди! Нима қилишни билмаяпман!
— Қизингиз ҳозир нима қиляпти? Ёнингиздами?
— Ҳа? мана ёнимда турибди. Лаблари кўм-кўк! Тишлари ҳам! Кўкариб турган тилини чиқариб менга тиржайиб турибди... Айтинг, нима қилай?
— Тез суратга олинг!!!
— Оёғингизни синдириб олган жойларни эслаб қолдингизми?
— Ҳа, албатта.
— Бўлди. У ерларга қайтиб бора кўрманг!
— Хўш, нима деди?
— Алифбони ўрганишим керак экан.
— Мана сизни касал тишингиз!
— Мана сизга креслоингизни ушлагичи!
— Ёрдам беринг. Мени қулоғим оғрияпти. Нариги хонадаги врачлар қулоғингизни кесамиз дейишяпти...
Шифокор:
— Тавба, нега ундай дейишади. Қўрқитиб юборишибди-ку сизни!!! Мен сизга бир дори бераман. Уч кун ичасиз.
Бемор:
— Кейин кесишмайдими қулоғимни?
Шифокор:
— Йўқ. Қулоқларингиз ўзи узилиб тушади...
— Нима бўлди?
— Ўтган ҳафта менга жарима солган ДАН ходими бугун ўз оёқи билан ёнимга келди. Оғриқсизлантирувчи дорини тежамоқчиман ...
— Илтимос, ёрдамлашворинглар! Операция хонасида беморнинг қорнини ёриб қўйдим, энди у ёғини нима қилишни билмаяпман.