Телефон ҳақида латифалар
— Тинчликми?, - дебди.
— Пиширган шўрванг ёқмади шекилли, кўнглим беҳузур бўляпти, - деб тўнғиллабди эри.
— Унда нега мени телефонимни кўтариб кириб кетдингиз? Ўзингизники мана-ку!? - деган экан хотини.
— Азизим, бугун ажойиб туш кўрибман!
— Қанақа туш экан?
— Тушимда сиз менга бир дона олма берганмушсиз...
— Буни нимаси ажойиб?!
— Ўша олма-чи тишланган экан...
— Тишланган олма кўрсанг ҳам, сенга Apple телефонини олиб беролмайман!
— Ўйнанг Собиржон, - деса, бояги аёл:
— Мени исмим Собиржон эмас Фарида, - дебди.
У аёл дермиш:
— Сизни исмингиз Фаридами, йўқми билмадиму, мени эримни телефонида Собиржон деб ёзилган.
Лекин ўзим 5:55 да уйғониб, будилникни ўчираман. Чунки унга “Уммон”ни ашуласини қўйганман...
— Алло? – деса, гўшакни у томонидан нотаниш овоз:
— Уйда катталардан кимдир борми? – дебди.
Болакай:
— Адам қамоқхонада, онам эса моргда, - дермиш.
— Қаерга ўтириб олибди? “Тур” демайсанми?!
— Алло, дугонажон! Яхшимисан? Кеча уйга борсам эшик олдида аёл кишини туфлиси турган экан. Ичкарида эрим нотаниш аёл билан кулишиб ўтирибди. Ўғлим эса ошхонада. Секин бориб ётоқхонани эшигини очиб қарасам...
Узр дугонажон! ... Кейинроқ қўнғироқ қиламан, - деб автобусдан тушиб кетибди.
Эртаси куни яна ўша автобусга, яна ўша аёл чиқибди. Ҳамма йўловчилар унга қараб турганмиш.
— Нимага қараб турибсизлар? - дебди аёл.
Йўловчилар ҳаммаси:
— Гапни кўпайтирма! Дугонангга қўнғироқ қил, тез! - дейишибди.
— Мушугимни боқяпман.
— Нима? Қўй-ми, мол-ми боқсанг бўлмайдими?! Шу мушукни боқишдан бошқа ишинг йўқми сени?!
— Севганинг борми?
— Ҳа, бор! Ким бу?
— Бу мен, отангман! Сен билан уйда гаплашаман!
5 дақиқадан сўнг яна СМС келибди:
— Севганинг борми?
— Йўқ! Ким бу яна?
— Бу мен, йигитингман! Бу нима деганинг? Демак мендан ор қилар экансан-да!...