Уддабуронлар ҳақида латифалар
Талабалар кредит мавзусида дарс ўтишмоқда. Битта талаба ўқитувчисига савол берибди:
— Айтинг-чи домла, нега банклардан кредит олаётганимизда биздан гаров талаб қилишади-ю, биз банкка пул қўйганимизда бизга гаров учун ҳеч нарса беришмайди?!
— Айтинг-чи домла, нега банклардан кредит олаётганимизда биздан гаров талаб қилишади-ю, биз банкка пул қўйганимизда бизга гаров учун ҳеч нарса беришмайди?!
Тўйдан 3 кун ўтиб куёв келинга:
— Азизам сизга "САН" деб муомала қилсам қаршимасмисиз?
Келин:
— Ўзинг биласан!
— Азизам сизга "САН" деб муомала қилсам қаршимасмисиз?
Келин:
— Ўзинг биласан!
Ишдан қайтган эp хотинига бақирди:
— Яна овқат тайёр эмасми? Мен итдай очман! Бўлди, ресторанга кетдим!
— Хой, беш дақиқа сабр қилиб туринг!
— Нима, беш дақиқада овқатни тайёр қилишга улгурармидинг?
— Йўқ, кийинишга улгураман.
— Яна овқат тайёр эмасми? Мен итдай очман! Бўлди, ресторанга кетдим!
— Хой, беш дақиқа сабр қилиб туринг!
— Нима, беш дақиқада овқатни тайёр қилишга улгурармидинг?
— Йўқ, кийинишга улгураман.
Бир одам бюрократ бошлиқнинг ҳузурига кириб:
— Эртага келинг дегандингиз, мана келдим, - дебди.
— Ҳмм... Шундай деганмидим?
— Ҳа, шундай дегансиз.
— Яхши! Ундай бўлса эртага келинг-да! Нега бугун келдингиз?
— Эртага келинг дегандингиз, мана келдим, - дебди.
— Ҳмм... Шундай деганмидим?
— Ҳа, шундай дегансиз.
— Яхши! Ундай бўлса эртага келинг-да! Нега бугун келдингиз?
Афанди қариб қолган чоғида мевали дарахт кўчатларини ўтқазаётган эди, подшо келиб қолди.
— Ҳой чол,— деди подшо,— сен пири-фоний бўп қолибсан. Бу экаётган дарахтларингнинг мевасини ейман, деб ўйлаяпсанми?
— Ўтганларнинг экиб қолдирганларидан биз фойдаланяпмиз. Энди бизнинг экканларимиздан келгусидагилар фойдалансинлар, деб экаяпман.
Бу гап подшога ёқиб кетиб, «За» деворди. Унинг «За» дегани офарин дегани эди, подшо ҳар гал «За» деганида минг танга инъом берилиши шарт эди. Подшонинг ёнидаги хазиначи дарҳол Афандига минг танга санаб берди. Афанди қуллуқ қилиб:
— Мана кўрдингизми подшоҳим, меваларим ҳозироқ хосил берди,— деди.
Подшо янаям хурсанд бўлиб, «За» деди. Хазиначи яна минг танга санаб берди. Афандининг таъби очилиб кетди:
— Аслида мевали дарахтлар йилда бир марта ҳосил беради. Лекин подшохимнинг пойи-кадамлари шарофатидан икки марта ҳосил берди.
Подшога бу гап ҳам хуш келиб, яна «За» деворди. Хазиначи Афандига яна минг тангани санаб берди-да, секин подшонинг қулоғига шивирлади:
— Э подшоҳи олам, агар бу ердан тезроқ кетмасак, бу чол хазинангизни буткул, қурутади...
— Ҳой чол,— деди подшо,— сен пири-фоний бўп қолибсан. Бу экаётган дарахтларингнинг мевасини ейман, деб ўйлаяпсанми?
— Ўтганларнинг экиб қолдирганларидан биз фойдаланяпмиз. Энди бизнинг экканларимиздан келгусидагилар фойдалансинлар, деб экаяпман.
Бу гап подшога ёқиб кетиб, «За» деворди. Унинг «За» дегани офарин дегани эди, подшо ҳар гал «За» деганида минг танга инъом берилиши шарт эди. Подшонинг ёнидаги хазиначи дарҳол Афандига минг танга санаб берди. Афанди қуллуқ қилиб:
— Мана кўрдингизми подшоҳим, меваларим ҳозироқ хосил берди,— деди.
Подшо янаям хурсанд бўлиб, «За» деди. Хазиначи яна минг танга санаб берди. Афандининг таъби очилиб кетди:
— Аслида мевали дарахтлар йилда бир марта ҳосил беради. Лекин подшохимнинг пойи-кадамлари шарофатидан икки марта ҳосил берди.
Подшога бу гап ҳам хуш келиб, яна «За» деворди. Хазиначи Афандига яна минг тангани санаб берди-да, секин подшонинг қулоғига шивирлади:
— Э подшоҳи олам, агар бу ердан тезроқ кетмасак, бу чол хазинангизни буткул, қурутади...
Кўп қаватли уйларнинг энг юқори қаватида яшайдиган эр-хотинлар урушиб қолишибди. Хотинини қўрқитиб қўймоқчи бўлган эр, уйнинг деразасига чиқибди-да:
— Ҳозир шу ердан ўзимни ташлайман-да, чил-чил бўпкетаман!
Шунда хотини:
— Тўхтанг адаси, - деб ичкарига югуриб кириб кетса, эри хурсанд бўлиб турганакан:
— Мана шу аҳлатларни ҳам пастга ола кетинг, - дебди хотини.
— Ҳозир шу ердан ўзимни ташлайман-да, чил-чил бўпкетаман!
Шунда хотини:
— Тўхтанг адаси, - деб ичкарига югуриб кириб кетса, эри хурсанд бўлиб турганакан:
— Мана шу аҳлатларни ҳам пастга ола кетинг, - дебди хотини.
Телевизорда футбол кўришга ошиққан эрига хотин деди:
— Ўйин натижасини радиодан эшитдим, истасангиз айтишим мумкин.
— Жим ўтир! Ўзим кўрмоқчиман...
— Кўрсангиз кўраверинг, менга нима, барибир гол уришмайди.
— Ўйин натижасини радиодан эшитдим, истасангиз айтишим мумкин.
— Жим ўтир! Ўзим кўрмоқчиман...
— Кўрсангиз кўраверинг, менга нима, барибир гол уришмайди.
— Деразани ким синдирди?
— Эрим...
— Эринг оғир-босиқ одам эди-ку?
— Гулдонни отган эдим, энгашиб олдида номард!
— Эрим...
— Эринг оғир-босиқ одам эди-ку?
— Гулдонни отган эдим, энгашиб олдида номард!
Ёшлигида бир куни отаси Афандини пиширилган калла олиб келиш учун бозорга юборди. Афанди каллани олиб келаётиб унинг гўштларини еб қўйди.
— Ўғлим, олган каллангда сира гўшт йўқ-ку? — сўради отаси.
— Кўрмаяпсизми, дада, қўйнинг ўзи жуда ориқ экан?
— Хайр, майли, ориқ ҳам бўлсин, лекин қулоғи қани?
— Гаранг қўй бўлса керак, ўзи қулоғи йўқ эди.
— Қизиқ, каллада кўзи ҳам йўқ-ку, ахир?
— Бечора қўйнинг кўзи кўр экан. Шунинг учун ҳам қассобнинг пичоғидан қочиб қутулолмаган-да.
Отаси аччиғланиб жағни очиб кўрган эди, тили ҳам йўқ экан.
— Тили қаерда қолди буни? — бақирди отаси.
— Эҳтимол, шунча айби устига қўй соқов ҳамдир.
— Суякдаги тери, гўштлари қани бўлмаса?
— Кўриб турибсиз-ку, ўзи шип-шийдам кал экан.
Ҳар бир саволга Афанди пухта тайёрланиб келганини кўрган отаси бошқа ҳеч нарса сўрамади. Афанди отасини юпатиб:
— Қаранг, дада, тишларининг ҳаммаси бутун, бирортаси ҳам нобуд бўлмаган! — деди.
— Ўғлим, олган каллангда сира гўшт йўқ-ку? — сўради отаси.
— Кўрмаяпсизми, дада, қўйнинг ўзи жуда ориқ экан?
— Хайр, майли, ориқ ҳам бўлсин, лекин қулоғи қани?
— Гаранг қўй бўлса керак, ўзи қулоғи йўқ эди.
— Қизиқ, каллада кўзи ҳам йўқ-ку, ахир?
— Бечора қўйнинг кўзи кўр экан. Шунинг учун ҳам қассобнинг пичоғидан қочиб қутулолмаган-да.
Отаси аччиғланиб жағни очиб кўрган эди, тили ҳам йўқ экан.
— Тили қаерда қолди буни? — бақирди отаси.
— Эҳтимол, шунча айби устига қўй соқов ҳамдир.
— Суякдаги тери, гўштлари қани бўлмаса?
— Кўриб турибсиз-ку, ўзи шип-шийдам кал экан.
Ҳар бир саволга Афанди пухта тайёрланиб келганини кўрган отаси бошқа ҳеч нарса сўрамади. Афанди отасини юпатиб:
— Қаранг, дада, тишларининг ҳаммаси бутун, бирортаси ҳам нобуд бўлмаган! — деди.
Аёллар турмушга чиқганларидан сўнг ўта сезгир бўлиб қолар эканлар. Эрининг пластик карточкасига пул тушганини эшитишармиш...
