Уддабуронлар ҳақида латифалар
— Бувижон! Сиз доимо: «Шакарнинг ҳам ози ширин», - дердингиз. Боғчага шунча бордим, бўлди-да энди!
— Нима қилиб ўтирибсан? - дея гап бошлабди.
— Уф, зерикиб кетдим! - дебди ёш болакай.
— Кел, унда зоопарк-зоопарк ўйнаймиз?
— А, у қанақа ўйин? Мен билмайман-ку?!
— Бу жудаям осон: Мен маймун бўламан, сен эса менга банан олиб келасан!
— Кечирасиз, чиқишда сизни оёғингизни босиб олганмидим?
— Ҳа!
— Бизни жойимиз шу қаторда экан, ўтиб кетсак майлими?
— Ҳозир мен ўнг кўзимни тишлайман, сен менга эллик минг берасан, - дебди.
— Кўзингни-я?, Тишлай олмайсан, - дебди иккинчи одам.
У одамни кўзи протез экан, шартта кўзини олибди-да, тишлабди.
Шериги эллик минг беришга мажбур бўлибди.
— Энди иккинчи кўзимни ҳам тишлайман, - дебди ҳалиги одам.
— Тишлай олмайсан! Иккала кўз ҳам протез бўлиши мумкин эмас, - деса,
— Мени тишларим протез, - деб тишини жойидан олиб, яна эллик минглик бўлиб олган экан.
— Бошимни қотирмасдан бер бу ёққа ойликни!
— Подшоҳи олам, бу гуноҳкорни дарҳол зиндондан чиқазиб юборинг. Бўлмаса бошқа гуноҳсизларни бузиб юборади, дермиш.
— Биз бугундан бошлаб Насриддин Афандини эшак бошилик мартабасига мувофиқ кўрдик...
Афанди ўрнидан туриб подшога таъзим қилди ва бориб тахтдан ҳам юқорироқ бир жойга бориб ўтирди.
— Ҳа, Афанди, — деди подшо,— нима учун мендан ҳам юқорироққа ўтирдингиз?
Афанди қўлини кўтариб деди:
— Тақдирга тан беринг, шоҳим! Мен ўз вазифамни бажаришга киришдим!
Лекин шу заҳоти арқон узилиб, лўли дарёга қулабди. Уни зўрға қутқариб олиб:
— Нега бундай қилдинг? - деб сўрашса, лўли:
— Мени тинч қўйинглар! Мана шу ярамас арқоннинг дастидан сал бўлмаса чўкиб кетардим, - дермиш.
— Озишимни хоҳласангиз, ҳам бир кило учун 100 мингдан тўлайсиз-ми? - дебди.
Эри бўлса:
— Инсофинг борми хотин? Бозорда думбани нархи қанча туришини биласанми? - деб кулиб юборибди.