Уддабуронлар ҳақида латифалар
— Дўстим, менга 50 минг берсанг... Эрталабдан бери туз тотганим йўқ.
— Умуман олганда мен ҳам очман...?
— Унда 100 минг бер, сени овқатланишга таклиф қиламан.
— Умуман олганда мен ҳам очман...?
— Унда 100 минг бер, сени овқатланишга таклиф қиламан.
Икки ака-ука йўлда кетаётиб, олма дарахтига кўзи тушибди. Қараса дарахтда бир дона олма қолган экан. Ака олмани укасидан олдин оламан деб шошиб дарахтга чиқиб бораётса, олма пастга тушиб кетибди. Укаси олмани олиб еб қўйибди.
— Акаси дарахтдан тушиб, укасига
— Кўрдингми, мен билан юрсанг олма ейсан, - дермиш.
— Акаси дарахтдан тушиб, укасига
— Кўрдингми, мен билан юрсанг олма ейсан, - дермиш.
— Синглингни ўз қўлингда ишлайдиган кассир йигитга турмушга берганинг росми?
— Ҳа, рост. Синглим мени кассиримга турмушга чиқди.
— Нега ахир?! Сен кассир йигитни "қўли эгри" деб ёқтирмас эдинг-ку?
— Тинчлан! Энди у ишхонадан ўғрилаган ҳамма пуллар синглимни қўлига келиб тушади.
— Ҳа, рост. Синглим мени кассиримга турмушга чиқди.
— Нега ахир?! Сен кассир йигитни "қўли эгри" деб ёқтирмас эдинг-ку?
— Тинчлан! Энди у ишхонадан ўғрилаган ҳамма пуллар синглимни қўлига келиб тушади.
Якин кунларда телеграм группаларида:
Агар мени ёқтирсанг, менга кулиб турган (одамча) смайлик юбор!
Агар менга ёқишни истасанг, менга юракча расмини юбор!
Агар мени севсанг, ҳисобимга пул ташлаб юбор!
Агар мени ёқтирсанг, менга кулиб турган (одамча) смайлик юбор!
Агар менга ёқишни истасанг, менга юракча расмини юбор!
Агар мени севсанг, ҳисобимга пул ташлаб юбор!
— Қаҳратон қиш куни подшо Афандини чақиртириб буюрди:
— Яланғоч, қасрнинг томига чиқиб, тонг отгунча турсангиз икки юз танга мукофот бераман!
Афанди шартга рози бўлиб, шом вақтида кийимларини ечди-да қаср томига чиқиб кетди. Совуқда қотиб қолмаслик учун у ўзи билан катта бир тошни олиб чиқиб, тонг отгунча тошни у ёқдан-бу ёққа юмалатиб чиқди.
Подшо ва аъёнлар Афандини совуқда қотиб ўлган деб ўйлаган эдилар, Афанди эса, эрталаб томдан соғ-саломат тушиб подшога таъзим қилди ҳамда ваъда қилинган тангаларнинг берилишини талаб қилди. подшо сўради:
— Мулла Насриддин, кечаси кўзингизга ўт кўринмадими?
— Тоғнинг тепасида йилтиллаган ўт кўринди,— деди Афанди.
— Шартни бузибсиз, ўша ўтга исингансиз, шунинг учун сизга танга берилмайди!—деди-да, подшо Афандини ҳайдаб чиқарди. Ёзда подшо вазири билан овдан қайтишда ниҳоятда чанқаб, чой ичиш учун Афандининг ховлисига келишди. Афанди улар олдига талқон қўйди ва дастурхонга қистай бошлади.
— Ташналикдан ўлар ҳолатга келдик, чой қайнатиб чиқинг,— буюрди подшо. Афанди «хўп бўлади» деди-да, уйига кириб кетиб, қайтиб чиқмади.
Подшо Афандининг орқасидан кириб қараса, у қумғонни узун ёғочга илиб қўйиб тагидан ўт ёқмоқда. подшо ҳайрон бўлиб сўради:
— Ёғоч учида турган қумғон ҳам ердан ўт ёққанда қайнайдими?
Афанди бепарво жавоб берди:
— Қаср томида туриб, тоғдаги оловга исинса бўлар экан-ку, ердан ёқилган ўтга ёғоч учидаги қумғон қайнамас эканми?!
— Яланғоч, қасрнинг томига чиқиб, тонг отгунча турсангиз икки юз танга мукофот бераман!
Афанди шартга рози бўлиб, шом вақтида кийимларини ечди-да қаср томига чиқиб кетди. Совуқда қотиб қолмаслик учун у ўзи билан катта бир тошни олиб чиқиб, тонг отгунча тошни у ёқдан-бу ёққа юмалатиб чиқди.
Подшо ва аъёнлар Афандини совуқда қотиб ўлган деб ўйлаган эдилар, Афанди эса, эрталаб томдан соғ-саломат тушиб подшога таъзим қилди ҳамда ваъда қилинган тангаларнинг берилишини талаб қилди. подшо сўради:
— Мулла Насриддин, кечаси кўзингизга ўт кўринмадими?
— Тоғнинг тепасида йилтиллаган ўт кўринди,— деди Афанди.
— Шартни бузибсиз, ўша ўтга исингансиз, шунинг учун сизга танга берилмайди!—деди-да, подшо Афандини ҳайдаб чиқарди. Ёзда подшо вазири билан овдан қайтишда ниҳоятда чанқаб, чой ичиш учун Афандининг ховлисига келишди. Афанди улар олдига талқон қўйди ва дастурхонга қистай бошлади.
— Ташналикдан ўлар ҳолатга келдик, чой қайнатиб чиқинг,— буюрди подшо. Афанди «хўп бўлади» деди-да, уйига кириб кетиб, қайтиб чиқмади.
Подшо Афандининг орқасидан кириб қараса, у қумғонни узун ёғочга илиб қўйиб тагидан ўт ёқмоқда. подшо ҳайрон бўлиб сўради:
— Ёғоч учида турган қумғон ҳам ердан ўт ёққанда қайнайдими?
Афанди бепарво жавоб берди:
— Қаср томида туриб, тоғдаги оловга исинса бўлар экан-ку, ердан ёқилган ўтга ёғоч учидаги қумғон қайнамас эканми?!
Афанди бир жойда тўй бўляпти деб эшитди, гарчи таклиф қилинмаган бўлишига қарамай, тўйга жуда ҳам боргиси келибди. Ўйлаб-ўйлаб баҳона топибди. Бир варақ қоғозни тўрт буклаб, чўнтагига солибди-ю, тўйхонага отланибди. Тўй эгасига бориб:
— Сизга қозидан хат,— деб қоғозни берибди. Тўй эгаси қувониб, хатни олиб, Афандини тўйхонага киргизиб тўрга ўтказибди. Афанди эса вақтдан фойдаланиб, дастурхондаги нози-неъматларни бир бошдан ея бошлабди.
Тўй эгаси қоғозни очиб қараса, бўм-бўш.
— Қоғозда ҳеч нарса ёзилмаган-ку! - дебди афандининг ёнига бориб.
— Ишлари зарур бўлгани учун қоғозга хат ёзишга қўллари тегмади,— дермиш Афанди.
— Сизга қозидан хат,— деб қоғозни берибди. Тўй эгаси қувониб, хатни олиб, Афандини тўйхонага киргизиб тўрга ўтказибди. Афанди эса вақтдан фойдаланиб, дастурхондаги нози-неъматларни бир бошдан ея бошлабди.
Тўй эгаси қоғозни очиб қараса, бўм-бўш.
— Қоғозда ҳеч нарса ёзилмаган-ку! - дебди афандининг ёнига бориб.
— Ишлари зарур бўлгани учун қоғозга хат ёзишга қўллари тегмади,— дермиш Афанди.
Еврей миллатига мансуб оиланинг ҳаттоки хожатхонасига ҳам қуйидаги ёзувлар ёзиб қўйиларкан. "Бўш ўтирма, фикрлаб ўтир!"
Бир куни бошлиқ қўл остидаги ишчисининг уйига меҳмонга келибди. Қафасдаги тўти бошлиққа қараб ҳадеб:
— Сен аблаҳсан, сен аблаҳсан, - деяверибди.
Жаҳли чиққан бошлиқ ишчисига қараб:
— Агар мана шу тўтингни қовуриб келсанг, сенга истаганингча пул бераман, - дебди.
Ишчиси тўтини олиб, ошхонага чиқибди. Тўтига раҳми келиб, музлатгичдан товуқ гўштини олибди-ю, қовурибди. Тўтини эса ошхонада стол остига яшириб қўйибди.
Товуқ гўштини тўтиники деб ўйлаб, паққос туширган бошлиқ энди эшикдан чиқиб кетаётса, ишчиси:
— Хўжайин, пулларни бермайсизми? - деса, бошлиқ:
— Қанақа пул? Нима деяпсан?! - деб ўдағайлай бошлабди. Шу пайт ошхонадан:
— Айтмадимми, сен аблаҳсан деб! - дермиш тўти.
— Сен аблаҳсан, сен аблаҳсан, - деяверибди.
Жаҳли чиққан бошлиқ ишчисига қараб:
— Агар мана шу тўтингни қовуриб келсанг, сенга истаганингча пул бераман, - дебди.
Ишчиси тўтини олиб, ошхонага чиқибди. Тўтига раҳми келиб, музлатгичдан товуқ гўштини олибди-ю, қовурибди. Тўтини эса ошхонада стол остига яшириб қўйибди.
Товуқ гўштини тўтиники деб ўйлаб, паққос туширган бошлиқ энди эшикдан чиқиб кетаётса, ишчиси:
— Хўжайин, пулларни бермайсизми? - деса, бошлиқ:
— Қанақа пул? Нима деяпсан?! - деб ўдағайлай бошлабди. Шу пайт ошхонадан:
— Айтмадимми, сен аблаҳсан деб! - дермиш тўти.
— Сен аблаҳсан! Биласанми, вафот этганингда эҳсон ошингга ҳам келмайман, ҳатто!
— Мен эса сени эҳсон ошингга албатта бораман!
— Мен эса сени эҳсон ошингга албатта бораман!
70 ёшли қари бой 18 ёшли қизга уйланибди. Қари бойнинг дўсти сўрабди:
— Қандай қилиб ёш қизни сенга турмушга чиқишга кўндирдинг?
— Буни йўли осон. Мен уни алдадим.
— Нима деб алдадинг?
— Мен унга ёшим 90 да деб айтдим.
— Қандай қилиб ёш қизни сенга турмушга чиқишга кўндирдинг?
— Буни йўли осон. Мен уни алдадим.
— Нима деб алдадинг?
— Мен унга ёшим 90 да деб айтдим.
