Ёшлар ҳақида латифалар
— Биласанми ман нимани орзу қиламан?
Бола:
— Ҳамма нарсани
Қиз:
— Бу биринчидан...
— Қизим овозини ўхшатдинг, энди ҳидини нима қиламиз? - дебди
— Ада, бир дақиқа вақт ажрата оласизми?
— Гапир қизим!
— Тиббиёт академиясининг қайси факультетига ҳужжат топширишни билмаяпман?! Стоматологиями ёки кардиологиями?
— Одамда нечта тиш бор?
— Ўттиз иккита!
— Юрак-чи?
— Битта!
— Ҳисоб 32:1! Стоматология ғолиб!!!
— Эртага бўлажак куёв бола келади ва мени қўлимни сўрайди. Сиз уни оёғига йиқилиб, қўлларини ўпиб “Бизни ҳалоскоримизсиз” - демасдан, оддийгина “Мен розиман” денг.
— Севганиз борми?
— Ҳа, бор. Ким бу?
— Бу мен дадангман, уйда гаплашамиз.
5 минутдан сўнг бошқа номердан смс:
— Севганиз борми?
— Йўқ ким бу?
— Бу мен севганинг. Демак мендан ор қилар экансан-да.
— Йўқ, дадам синаб кўраётганди. Шунга йўқ дедим.
— Бу яна мен, даданг, уйга борай кўрасан.
— Ҳа, албатта!
— Унда нега қўлимни сўрамаяпсиз?
— Раҳм-шавқат туйғуси билан турмуш қуриб бўлмайди-да...
— Ада, сиз неча йилдан бери даъво топа олмаган касалликка даъво топдим. Беморларни даъволадим, - деса, отаси энсаси қотиб:
— Тентак, шу касаллик ортидан неча йилдан бери сизларни боқиб келаётгандим-ку...! - дермиш.
Йигит:
— Албатта, азизам!
Қиз:
— Мен учун қурбон бўлишгаям розимисиз?
Йигит:
— Йўғее! Менинг севгим абадий!
— Агар шу қиз бир кеча мен билан бўлса, 50 000 берардим, - деса
Иккинчи йигит:
— Нима деяпсан? Мен 100 000 берардим, - дебди.
Шунда учинчи йигит:
— Йўқ, бунақа чиройли қизни кийинтириш, ресторанга олиб бориш керак, машина олиб бериш керак, - деса
Қиз орқасига бурилиб:
— Учинчи бўлиб гапирганларингиз қайси бирингиз?, - дермиш.