Shifokorlar haqida latifalar
— Chaqirdingizmi? - debdi.
— Ha. 5-palatadagi bemordan qon oldingizmi? - so‘rabdi vrach.
— Oldim. Atigi 3 litr chiqdi, - dermish.
— Dadasi, doktorga borgandim. U menga Antaliyagami, Malayziyagami yoki Dubaygami borib, suv bo‘yida dam olishimni buyurdi. Qayerga boramiz?
Er:
— Boshqa doktorga!
— Nega kulyapsan? – deyishsa, vrach:
— Men o‘lsam, qabrim ustiga nima qo‘yishar ekan? - dermish.
— Yo Olloh! Qaysi gunohim uchun meni do‘zaxga jo‘natding, - dermish.
— Eh, Sultonboy, sizga shu qadar o‘rganib qolgandim… Mabodo… O‘lib-netib qolsangiz,
meni kim davolarkan-a?..
— Bo‘ldi tinchlaninglar. Birinchidan, bemor narkozda uzoqqa borolmaydi, ikkinchidan, jigari meni qo‘limda qoldi, - dermish.
— Negadir eringiz menga yoqmayapti...
Xotini unga:
— Menga ham yoqmaydi. Lekin nima qilay, juda ro‘zg‘orbop er-da!? – dermish.
— Nima uchun bemorlaringdan nonushtaga nima yeganini so‘raysan?
Vrach:
— Shunga qarab bemorimning hamyoni baquvvatmi-yo‘qmi shuni bilib olaman-da!
Haligi odam boshini ko‘tarib “Men tirikman!” deb qichqirsa, xotini yoniga kelib “Tinchlaning azizim! Vrach biladimi yo siz bilasizmi!?” degan ekan.
— Kim shu mashinaga birinchi bo‘lib o‘tirib olsa, uyga ketaveradi.
Hamma jinnilar doskaga qarab yuguribdi. Faqat bittasi joyidan turmabdi.
— Sen nega turmading? - deb so‘rashsa, boyagi jinni:
— Kalit menda-ku, - degan ekan.