Shifokorlar haqida latifalar
— Yoshingiz saksondan oshgan bo‘lsa, og‘riydi-da oyog‘ingiz...! - desa, onaxon jahli chiqib:
— Chap oyog‘im ham saksondan oshgan-ku, nega unisi og‘rimaydi, hadeb o‘ng oyog‘im og‘riyveradi?! - dermish.
— Men farzandlik bo‘ldim, - desa
Vrach:
— Yo‘g‘e, bo‘lishi mumkin emas
Otaxon:
— Nega bo‘lishi mumkin emas? — Men ancha tetikman...
Vrach:
— Mayli, men unda sizga bir voqeani aytib beraman. Bir kuni ovchi ovga chiqibdi, ovchi miltiqni olaman deb adashib o‘zi bilan soyabonni olib olibdi. O‘rmonda ketayotganida yo‘lidan bir katta ayiq chiqib qolibdi. Ovchi shoshilib qo‘lidagi miltiqni bir bosgan ekan, soyabon ochilib ketibdi va ayiq o‘libdi!, — desa
Otaxon:
— Yo‘g‘e, uni boshqa birov otib qo‘ygan bo‘lsa kerak!, — desa
Vrach:
— Ha, men ham shuni tushuntirmoqchi bo‘lyapmanda sizga, - dermish.
— Doktor, shunaqangi qo‘rqyapman-ki, hatto bilmayapman, tish oldirish qo‘rqinchlikmi yoki bola tug‘ish!!!???
— Go‘zal qiz tezroq hal eting, kresloni shunga qarab joylashtiraman!
— Xo‘sh, nechi kilo yo‘qotding?
— Nechi kilo emas, nechta do‘stingni yo‘qotding deb so‘ragin...
— Rosa xotinboz ekansiz-da!
— Yo‘g‘-e, men tish doktoriman.
— Xo‘sh, nima dedi?
— Alifboni o‘rganishim kerak emish...!
— Ho‘sh, keyin-chi?
— O‘sha odam 110 ga kirib o‘libdi... Ahmoq, shunaqa-yam qiladimi!?
Vrach:
— Kiring. Nima shikoyat? – deb bemorga qarasa bemor qo‘rqqanidan qaltirayotganmush.
Narkozi qolmagan vrach bemorga bir piyola aroqni ichirib yuboribdi-da debdi:
— Ana endi hech narsadan qo‘rqmaysiz. Gapiring, - desa, bemor:
— Qani endi birortang tishimga tegib ko‘r-chi! – dermish.
— Qachondan beri?
— Nima qachondan beri?
— Xotirangiz?
— Qanaqa xotira?
— Ertaga sen xotirangni batamom yo‘qotasan, - debdi.
Do‘stlardan biri ikkinchisiga qarab:
— 1000 so‘m qarz berib tursang-chi, - dermish