Кимгадир бирор нарсани айтиб беришдими катталар?
— Ҳой қўшни нима еяпсиз? – деса, афанди:
— Шамол тўхтамаса, ҳеч нарса! – дермиш.
"Хотинимни кийишга кўйлаги йўқ, мени ухлаб ётишимни қара! Тезроқ ва кўпроқ пул топиб, уни хурсанд қилишим керак. Одамлар айтмасин хотини яна ўша аввал кийган кўйлагини кийибди деб. Шарманда бўламиз-а, шарманда!"
— Ҳа, 11 йил.
— Қаерда?
— Мактабда.
Бир опахон келиб:
"Хитойники деманг, вирусдан қўрқиб, ҳечким олмайди" деса, сотувчи йигит: "яхши кетаяпти, опа, кимдир қайнанасига, кимдир бошқасига деб олаяпти" дермиш...
— Болангни боғчага бердингми?
— Ҳа...
1) Ҳеч бир одам чап кўзи билан ёзувни ўқий олмайди.
2) Буни ўқиган содда одам дарров шу ишни қилиб кўради.
3) Алданганини билиб кулиб қўяди.
Бир ўқувчи дафтарига шундай ёзиб келган экан.
Ота-оналаримиз шундай ёшга киришган-ки, уларни тарбия қилиш ва уришганларида ажратишга бизнинг кучимиз етмаяпти.
— Нега бунчалик газни босиб келяпсиз? - деса ҳайдовчи:
— Йўлларимиз равон, юртимиз тинч бўлса... Сиздек посбонларимиз хизматда бўлса... Нимадан қўрқамиз!? Босамизда газни, - деса ГАИ ходими ғурурланиб:
— Оқ йўл! - деган экан.