Йигит:
— Кўпроқ уйда нималар билан бандсиз?
Қиз:
— Шу..., деярли ошхонадан чиқмайман.
Йигит:
— О-о! Овқат тайёрлашни ёқтирасизми?
Қиз:
— Йўғ-е, ейишни!
Вой, Ўғилой-ой-ой,
Муаттар-ар-ар-ар,
Шохсанам, э-э-э бўлмас экан...
Э, бўлмасакан!
— Бу тоғдаги йиртқичнинг қорни оч-тўқлигига боғлиқ.
— Нимага?
— Ишга борганман!
— Институтда ўрганган ҳамма билимларингизни унутинг! Амалиётга умуман тўғри келмайди.
— Мен институтда ўқимаганман.
— Унда сизни ишга ололмаймиз. Бизга олий маълумотлилар керак.
— Болажонлар, сизларга боғча ёқадими?
— Ҳа!
— Нимаси ёқади?
— Боғчамизни ҳовлисида ҳовуз кавлаб беришди. Бош билан шўнғишни машқ қиляпмиз. Ўрганиб олсак, сув тўлдириб беришаркан...
— Сени виждонинг тозами?
— Мутлақо тоза! Бирон мартта ишлатмаганман.
Лекин ўзим 5:55 да уйғониб, будилникни ўчираман. Чунки унга “Уммон”ни ашуласини қўйганман...
— Алло? – деса, гўшакни у томонидан нотаниш овоз:
— Уйда катталардан кимдир борми? – дебди.
Болакай:
— Адам қамоқхонада, онам эса моргда, - дермиш.
1. Умуман ювинмайдиганлар.
2. Тутқичдан ушлаб туриш ўрнига устингга йиқиладиганлар.
3. Телефонда овози борича бақириб гаплашадиганлар.
4. Қария ёки ёш болали йўловчини кўриши билан ухлаб қоладиганлар.
5. Ўзини бекатига етиб келмаган бўлса ҳам эшик олдидан кетмайдиганлар.
6. Юзингга қараб йўталадиганлар.
7. Сочини у ёқдан бу ёққа силкитиб юзингга теккизишни ёқтирадиганлар.