Шериги тез ёрдамга қўнғироқ қилиб:
— Дўстим ҳушидан кетди, тез етиб келинглар! – деса, тез ёрдамдагилар:
— Ўзи тирикми? – дейишибди.
— Билмайман, - дебди овчи.
— Биз аниғини билишимиз керак, - дейишса, гўшакни нариги томонидан битта ўқ овози эшитилибди.
— Тирик экан, инграяпти, - дермиш овчи.
— Сиз ўз вазифаларингизни жуда яхши бажараяпсиз. Оширишнинг вақти келди менимча...
— Нимани? Маошимними?
— Йўқ, иш ҳажмини!
— Бу хотининг сени телефонингни текшираётганини билдиради.
— Ҳой овсинжон, олдингиздан иккита қоп чиқди. Бирида тўла олтин, иккинчисида эса ақл. Сиз қайси бирини олардингиз? – деса, овсини ҳам ўзини кўрсатмоқчи бўлиб:
— Мен ақл солинган қопни олардим, - деса, овсини:
— Ҳа, кимга нима етмаса шуни олади-да...- дермиш.
— Ада, хожатга тескари ўтириб олдингиз! - деган экан.
"Биз" олмошини тушунтириб бериб дебди:
— Уйда яхшилаб такрорланглар, - дебди.
Ўқувчилардан бири "Биз" олмошини яхшилаб тушуниб олиш мақсадида, эшикдан кира солиб ошхона томонга қараб:
— Ойи бизни қорнимиз очиб кетди, овқат еймиз, - деса, ойиси секин ошхонадан бошини чиқариб:
— Ҳой ўртоқларинг кетсин. Кейин овқат ейсан. Ўзи овқат бир кишилик, - дермиш.
— Дўконларга исиниб олиш учун киряпман...
— Нега сиз беморларингизни чала даволаб, уйга жавоб беряпсиз?
— Ахир мен ярим ставкадаман-ку!
— Қизим ҳозир пластикдан пул ечамиз ва сенга шоколад олиб бераман, - дебди онаси.
— Ойижон, буни ичида дадам бормилар? – дермиш қизи.