— Шунча тилни ўргангунча сузишни ўргансанг бўлмасмиди?! – дермиш.
Каптивани эгаси унга қараб:
— Боядан бери машинангизни пулини кимга беришни билмай чақиряпман, - дермиш.
— Эҳ ўғлим, бизни давримизда ҳам телеграм, фейсбук, инстаграмларинг бўлган.
— Қанақасига?
— Йўлакларга исмимизни ёзиб кетардик, эртаси куни ёнида изоҳлар қолдириб кетишарди...
Бир куни у кўчада ноғорасини кўтариб уйига кириб кетаётган йигитни учратиб қолиб унга шундай дебди:
— Сен ўзи биласанми ноғоранинг ичида нималар борлигини???
Шу кундан бошлаб ноғоранинг товуши умуман эшитилмай қолган экан.
— Зирҳларимиз мустаҳкам, танкларимиз тезюрар!
Учувчилар шиори:
— Баланд ва янада баланд кўтариламиз!
Алоқачилар шиори:
— Қанча қаттиқ бақирсанг, шунча узоқ масофада эшитилади!
Ҳаво ҳужумидан мудофаа қўшинларининг шиори:
— Ўзимиз ҳам учмаймиз, бировга ҳам бермаймиз!
“Пора билан қўлга тушган амалдорнинг қаршилиги 0 га тенг”.
— 715 рақамли оқ рангли Нексияни топиб беринглар, - дебди.
Милиция:
— Машинангизни ўғрилар кетишдими? - деса, афанди:
— Йўқ. Шу машинани орқасига эшагимни боғлаб қўйган эдим. Машинани ҳайдаб кетиб қолишибди, - дермиш.
— Онаси, сузишга қатнашсанг бўлармиди... Қоматинг бузилиб кетяпти! - деса, хотини:
— Кит деган жониворни биласизми? Бир умр сузади. Қани унда қомат?! - дебди.