— Салом ўртоқ! Кўринмайсан. Қаерда ишлаяпсан?
— Ҳеч қаерда...
— Унда нима иш қиляпсан?
— Бекорчилик.
— Зўр иш-ку!
— Ҳа! Рақобатни айтмайсанми!?
— Ҳеч қаерда...
— Унда нима иш қиляпсан?
— Бекорчилик.
— Зўр иш-ку!
— Ҳа! Рақобатни айтмайсанми!?
Бир куни Афанди чойхонага эшаги билан бориб, эшагини ташқарига боғлаб қўйибди.
Бироз вақт ўтгач, чиқиб қараса эшаги йўқмиш...
— Ўғри, ўғри! Эшагимни ўғирлаб кетишди! – деб бақира бошлабди.
Одамлар йиғилибди. Афанди яна дебди:
— Эшагим йўқ! Шу ерга боғлаб кетган эдим. Агар борди-ю эшагим топилмас экан, отам қилган ишни қиламан ҳозир! – дебди.
Одамлар ҳайрон қолиб “Отангиз нима қилганлар?” деб сўрайверишибди.
Шунда афанди:
— Отамни ҳам эшаги йўқолиб қолганда, уйга пиёда кетганлар, - деган экан.
Бироз вақт ўтгач, чиқиб қараса эшаги йўқмиш...
— Ўғри, ўғри! Эшагимни ўғирлаб кетишди! – деб бақира бошлабди.
Одамлар йиғилибди. Афанди яна дебди:
— Эшагим йўқ! Шу ерга боғлаб кетган эдим. Агар борди-ю эшагим топилмас экан, отам қилган ишни қиламан ҳозир! – дебди.
Одамлар ҳайрон қолиб “Отангиз нима қилганлар?” деб сўрайверишибди.
Шунда афанди:
— Отамни ҳам эшаги йўқолиб қолганда, уйга пиёда кетганлар, - деган экан.
Уколдан эмас, доктор кассага ёзиб берадиган қоғоздан қўрқсангиз, демак, улғайибсиз!
Бир тентакроқ одам сувда чўкаётган кишини қутқариб олибди.
Орадан кўп ўтмай одамлар тентакни ёнига келиб:
— Сиз уни сувдан қутқариб олган эдингиз, у бўлса ўзини осиб ўлибди, - деса, тентак:
— Ие, ўлиб қолибдими? Мен уни қурисин деб дарахтга илиб қўйгандим, - дермиш.
Орадан кўп ўтмай одамлар тентакни ёнига келиб:
— Сиз уни сувдан қутқариб олган эдингиз, у бўлса ўзини осиб ўлибди, - деса, тентак:
— Ие, ўлиб қолибдими? Мен уни қурисин деб дарахтга илиб қўйгандим, - дермиш.
Қиз ва йигит учрашувда:
— Сизни яхши одатларингиз нимада? – сўрабди йигит.
— Мен умуман овқат танламайман, - дебди қиз.
— Хафа бўлмасангиз, ёмон одатларингизни ҳам билсам... – дебди яна йигит.
— Овқат қилишни умуман билмайман, - деган экан қиз.
— Сизни яхши одатларингиз нимада? – сўрабди йигит.
— Мен умуман овқат танламайман, - дебди қиз.
— Хафа бўлмасангиз, ёмон одатларингизни ҳам билсам... – дебди яна йигит.
— Овқат қилишни умуман билмайман, - деган экан қиз.
Титаник чўкиб бормоқда.
Биринчи класс йўловчилари қутқариш қайиқларига чиқиб олган бўлсалар-да, иккинчи ва учинчи класс йўловчилари кема капитанининг айсберглар кема учун фойдали ҳақидаги ёлғон чўпчакларини эшитмоқдалар.
Биринчи класс йўловчилари қутқариш қайиқларига чиқиб олган бўлсалар-да, иккинчи ва учинчи класс йўловчилари кема капитанининг айсберглар кема учун фойдали ҳақидаги ёлғон чўпчакларини эшитмоқдалар.
Ишга яна кеч қолиб келган ходимнинг олдидан раҳбар чиқиб сўрабди:
— Хўш, бу сафар нимани баҳона қиласиз?
— Айтсам ишонмайсиз! Бекатда автобус кутиб...
— Балки бу сафар мен эшитмаган бирор гапни айтарсиз?!
— Бугун кўринишингиз жуда ажойиб ўртоқ бошлиқ...
— Хўш, бу сафар нимани баҳона қиласиз?
— Айтсам ишонмайсиз! Бекатда автобус кутиб...
— Балки бу сафар мен эшитмаган бирор гапни айтарсиз?!
— Бугун кўринишингиз жуда ажойиб ўртоқ бошлиқ...
Аёл ошхонада овқат сузаётса, сурбет, жонга тегиб кетган қўшниси яна кириб келиб:
— Вой қўшни овқатингиз пишдими? Яна овқатланиб кетарканманда... – дебди.
Жаҳли чиққан уй эгаси унга ҳам овқатдан сузиб, еб ўтиришса, ҳовлидаги ит ирриллайверибди.
— Қўшни, нега итингиз мени таниса ҳам иррилайверади? – деса, мезбон аёл:
— Чунки итим уни косасида овқат еганларни ёқтирмайди, - дермиш.
— Вой қўшни овқатингиз пишдими? Яна овқатланиб кетарканманда... – дебди.
Жаҳли чиққан уй эгаси унга ҳам овқатдан сузиб, еб ўтиришса, ҳовлидаги ит ирриллайверибди.
— Қўшни, нега итингиз мени таниса ҳам иррилайверади? – деса, мезбон аёл:
— Чунки итим уни косасида овқат еганларни ёқтирмайди, - дермиш.
— Қачон буюк келажак келади?
— Қанақасига келсин?! Ахир у келажак-ку!
— Қанақасига келсин?! Ахир у келажак-ку!
