Эртаси куни уйга хотини қайтиб келса эрини жаҳли чиқиб ўтирган эмиш.
— Онаси, қошиқларни қаерга қўйгансан? Кеча топа олмай, овқатни қўлда едим, - деса, хотини ётоқхонага кириб эри ухлайдиган кўрпани тагини очиб:
— Мана қошиқлар. Агар мен йўқлигимда ҳам уйда ухлаганингизда кўрган бўлар эдингиз, - дермиш.
— Мен-ми? Ҳа, шунақа-ям speak қиламан-ки, кўрсангиз do деб юборасиз...
Йигит қизга:⠀
— Бармоқларингиз бунча узун? Пианино чаласизми?
Қиз:
— Йўқ. Лабароторияда пробиркалар юваман.
— Бемор, ахир сиз реанимациядасиз!
— Вой, намунча узун парол!? Майли, катта ҳарфлар билан ёзаманми?
Иши чиқиб қолса, ўғлини етаклаб чиқиб, “Қараб туринг” деб ташлаб кетади-ю, эрини ташлаб кетолмайди.
— Алло, дугонажон! Яхшимисан? Кеча уйга борсам эшик олдида аёл кишини туфлиси турган экан. Ичкарида эрим нотаниш аёл билан кулишиб ўтирибди. Ўғлим эса ошхонада. Секин бориб ётоқхонани эшигини очиб қарасам...
Узр дугонажон! ... Кейинроқ қўнғироқ қиламан, - деб автобусдан тушиб кетибди.
Эртаси куни яна ўша автобусга, яна ўша аёл чиқибди. Ҳамма йўловчилар унга қараб турганмиш.
— Нимага қараб турибсизлар? - дебди аёл.
Йўловчилар ҳаммаси:
— Гапни кўпайтирма! Дугонангга қўнғироқ қил, тез! - дейишибди.
— Ойижон, мен ўзимни йўқотиб қўйдим...
Онаси дебди:
— Мен эса сени кир ювиш машинасини ичида кўргандим.
— Кап-катта бола ҳалигача ўзинг кийина олмайсанми!?
Ўғли ҳам отасига қараб:
— Ўзингиз ҳам ёш болага ўхшаб ҳалигача ойимни олдида ухлайсиз-ку! – деган экан.
Эртага чекишни ташлайман! Эртага спорт билан шу-улланишни бошлайман! Эртага диетага “ўтираман”! Эртадан ўқишни бошлайман! ...