Битта йигитни хотини аразлаб кетиб қолибди. Йигит ишдан келиб, ўзи ош пиширмоқчи бўлиб қараса, гуруч йўқ эмиш. Рўпарасидаги хонадонда ёлғиз аёл яшар экан.
— Шу аёлдан гуруч сўраб чиқаман, - деб, аёлни эшигини қўнғироғини босиб туриб, ўйланиб қолибди. Ҳозир у чиқса, гуруч сўрасам, ош қилишимни билади. Кейин иложсиз ошга таклиф қиламан. У чиқади, меҳмонни ҳурматидан шампан қуяман. Шу пайт эшик очилиб, хотиним кириб келиб қолади...
Шундай ҳаёл суриб турса, эшикни қўшниси очиб:
— Лаббай қўшнижон, келинг, - деса, йигит:
— Эй-й, гуручинг бошингдан қолсин! - деб кетиб қолибди.
Ёзувчи ва китобхон учрашуви:
— Бугун сизни китобингизни ўқиб тугатдим, - деди китобхон.
— Охиргисиними? – сўрабди ёзувчи.
— Шундай деб умид қиламан..., - деган экан китобхон.
Чекка қишлоқларнинг бирида ярим тун... Деразадан кимнингдир овози эшитилибди:
— Ўтин керакми?
Уй эгаси:
— Йўқ, керак эмас!
Тонгда ҳовлисига чиқган уй эгаси:
— Вой шўрим! Ўтинларим қани???
Ростини айтинг, кеча тунда қаерда эдингиз? Акс ҳолда ўзим ўйлаб топаман, ёмон бўлади!
Боғчада битта бола бор эди. Ҳаммани урарди. Ҳамма болалар ундан қўрқарди. У фақат мендан қўрқарди. Чунки мен унинг ҳар бир муштига мушт билан жавоб қайтарардим. Кейин мени боғчадан ҳайдаб юборишди. Боғча қоровулига болалар билан уришиш мумкинмас эмиш.
Чилонзор буюм бозоридан ўғлига кўйлак харид қилмоқчи бўлган аёлга сотувчи дебди:
— Жуда-ям сифатли матодан тикилган! Туркиядан олиб келинган. Катта йигит бўлгунча кияди, ...
Аёл кўйлакни харид қилиб, ёнида турган кичкина ўғилчасига кийдиради-ю, кўчага чиқган заҳоти ёмғир ёғиб, болакайни устидаги кўйлак шалаббо бўлади. Қараса, янги кўйлакни енги қисқариб, ўзи торайиб, ранги оқариб кетади. Аёл шу заҳоти жаҳл билан дўконга қайтиб борса, рўпарасидан чиқган сотувчи:
— Вой-ву, кап-катта йигит бўлиб кетибсан-ку...- дермиш.
— Ёдингдами дугонажон? Ёшлигимизда қандай гўзал эдик... Айниқса мен!
Ҳозир эса қари ва хунукмиз!
— Ҳа айниқса сен!!!

Иштонинг "D&G", туфли "Gucci", майка "Аrmаni", сумка "Louis Vuitton", телефон "iPhone 11 Pro Max"…
Мен бир нарсага ҳайронман, сен автобусда нима қиляпсан?

Ҳамма имтиҳон топширувчи талабаларга омад тилаймиз!
Айниқса, дарс қилиш ўрнига латифа ўқиб ўтирганларига!!!
Бир гуруҳ инженер-профессорларни янги самолётнинг илк парвозида иштирок этишга таклиф қилишибди. Бортга чиқиб, жойлашиб олишгач, эълон қилишибди:
"Ҳурматли инженер-профессорлар, ушбу самолёт сизларнинг талаба-магистрантларингиз томонидан яратилди. У илк бора ҳавога кўтарилишга тайёр. Мароқли парвоз тилаймиз!"
Шу пайт ҳамма профессорлар ур-йиқит қилиб, самолёт бортидан қоча бошлабди-ю, фақатгина биттаси жойида хотиржам ўтираверибди.
— Сиз нега хотиржам ўтирибсиз? Талабаларингизга жуда-ям ишонар экансиз?! - дейишса, профессор пинагини бузмай:
— Агар шу самолётни мени талабаларим қурган бўлишса, учиш у ёқда турсин, у ҳаттоки жойидан ҳам қўзғалмайди, - дермиш.