— Нимадан гаров ўйнаяпсан? - деб сўрабди.
— Отахон, мана шу арчадан баланд сакрасам, сиз менга юз минг берасиз. Сакрай олмасам мен сизга, - дебди.
Отахон рози бўлибди. Ёш йигит абжирлик билан арчани устидан сакраб ўтиб:
— Пулни чўзинг, - деса, чол:
— Сен "Арчадан баланд сакрасам" дегандинг. Арча умуман жойидан қимирламади-ку!? Ўзинг пулни бер, - дермиш.
— Озишимни хоҳласангиз, ҳам бир кило учун 100 мингдан тўлайсиз-ми? - дебди.
Эри бўлса:
— Инсофинг борми хотин? Бозорда думбани нархи қанча туришини биласанми? - деб кулиб юборибди.
Эр:
— Сен бор боғчага!
Хотин:
— Сиз бориб келақолинг!
Эр:
— Сенга янги пальто, янги этик олиб бердимми?
Хотин:
—Ҳа!
Эр:
— Ана ўшаларни кийгинда бориб келавер!
Хотин:
— Нимага сиз бормайсиз?!
Эр:
— Мен нима пайпоқ билан соқол олиш учун кўпикда бораман-ми???
— Ижобий хислатларингиз?
— Қатъиятлилик!
— Майли бораверинг. Ўзимиз сиз билан боғланамиз!
— Раҳмат. Шу ерда кутиб тураман...
— Йигитлар, кўлни қаери саёз? Машинамда нариги қирғоққа ўтиб кетмоқчиман.
— Мана бу еридан ўтсангиз бўлади, - деб жавоб беришибди.
Бой Хаммерида кўлга қараб ҳайдабди-ю, шу заҳоти чўкиб кетибди. Бир амаллаб сузиб чиққан бой:
— Саёз дегандиларинг-ку!? - деса, улфатлар ҳайрон бўлиб:
— Ҳозиргина шу ердан бир тўда ўрдаклар ўтиб кетишганди-да..., - дермиш.
— Тўхта! Ерга ёт! Эмакла! - дебди бақириб.
Қўрқиб кетган аёл буйруқларни бажара бошлабди.
Бир пайт қараса, битта киши кучукчаси билан шуғулланаётган экан.
— Агар ойингни юбкасидан ушлаб юрсанг, уни йўқотиб қўймасдинг, - деса, бола хўрсиниб:
— Ушламоқчи эдим, қўлим етмади, - дермиш.