Хотин:
— У билан бошқа яшай олмайман! Эрим уйда қўй боқяпти. Нафас олиб бўлмайди...
Судья:
— Деразаларни очиб шамоллатиб турса бўлади-ку...?! Шунга ажрашиш шартми?
Хотин:
— Нималар деяпсиз жаноб судья!? Ахир мени илонларим ўрмалаб ташқарига чиқиб кетишади-ку...
— Жуда осон! Бўйим 167 см, вазним 54 кг.
— Бўлди. Ўзим билан тарози ва метр олиб юраман.
— Ким 2 ёки 3 баҳо олса, тўғри дўзахга тушади. Ким 4 ёки 5 баҳо олса, жаннатга...
— Вали ўрнидан туриб:
— Устоз мактабни тирик тугатишга умид борми?
Бошқа беморлар:
— Қаттиқ оғритарканми?, - деб сўрашса,
Ҳалиги одам оғзидан иккита узилган бармоқни олиб ташлаб:
— Билмиман, мен бақирмадим, - дермиш.
— Адажон, менга планшет олиб беринг? – дебди.
Отаси:
— Сеҳрли сўзни унутдингми қизим...? – деган экан,
Қизи:
— Жамила, – дебди.
Отаси ҳайрон бўлиб:
— Жамила? Бу нима деганинг? - деса,
Қизи:
— Бу жазманингизни исми... - дебди.
Отаси ўзини йўқотиб:
— Планшетни қанақа рангидан олиб берай, устига ғилоф ҳам керакми...? - дермиш.
— Сиз мени бешинчи эримга жуда-ям ўхшар экансиз...!? - дебди
Эркак ҳайрон бўлиб:
— Ўзи эрларингиз нечта бўлган? - деб сўраса, аёл:
— Тўртта, - дермиш.
— Касалингизни даъвоси турп. Кўпроқ турп енг!, - дебди.
Ҳалиги одам кўчага чиқиб турп сотиб ўтирган одамни ҳамма турпини сотиб олибди-да, сал нарироққа бориб турса, турппуруш телефонни олиб:
— Алло, турп тугади. Ҳозир бир қоп шолғом келади, - дермиш.
— Синф раҳбаримни ўзлари илтимос қилдилар-да!
— Қанақасига ахир?
— Аҳмедов, нега орқа партада хингиллаб ўтирибсан. Доскага чиқиб сабабини айт! Бизлар ҳам кулайлик, - дедилар ўқитувчим. Кейин мен гапириб бердим...