— "Овчи милтиқ ўқлади" - деган гапни келаси замон феълини топчи, - деса.
Ҳалиги бола:
— Гумбуррр-гуммбууррр, - дермиш.
— Қизим овозини ўхшатдинг, энди ҳидини нима қиламиз? - дебди
— Кел бошинга мих қоқиб қўяй сартарошга борсанг машинкаси синиб қолади.
— Йўқ, қоқмайсан...
— Нега?
— Михни қоқишда болғанг тегиб кетсачи?
— Шу кир қулоқларинг биланми?
— Йўқ, ўртоқларим билан.
— Ўғлим, ахир 30га кирдинг-ку. Қачон уйга нон кўтариб келасан-а?
Эри:
— Ҳа хотин, нима бўлди?
Хотин йиғлаганича:
— Кеча онамни машина уриб кетди, - деса...
Эр:
— Хотин биласанку жағим синган. Мeни кулдирма, - дермиш
— Хотинингни нимага ташладинг?
— У бундай бахтга лойиқ эмасди.
— Дада эртак нима ўзи?
— Эртакми, нима десам экан... Масалан эртакда қурбақани топиб олиб, ёнингда бир кеча олиб ётсанг эртасига қарасанг маликага айланган бўлади. Ҳозир эса уйланасан, эртасига қарасанг акси бўлаяпти, - дермиш
Бир соат ўтибди, икки соат ўтибди, келмабди. Тулки билан бўрини қоринлари очиб жахли чиқиб шундай, дебди:
— Агар хозир тошбақа келса косасини иккига айриб мажағлаб ташлайман, уриб абжағини чиқараман, дебди.
Шунда эшик аста очилиб:
— Агар шундай қилсанглар нонга бормайман, дебди.
— Сиз.
— Нима, нима сиз?
— Ука... пичоқ кўтариб олганга сизлаб мурожат қилишади.