Шифокор қўрқиб кетиб, "Энди мени ўлдиради" деб ўйлаб турганида, жинни болтани шифокорга бериб "Энди сен мени қув", дермиш.
— Ҳурматли ота-оналар! Сизлардан илтимос, қизларингизни “Ўқишга кира олмасанг, эрга бериб юбораман” деб қўрқитманглар! Билган саволларига ҳам нотўғри жавоб беришмоқда.
— Бўлди қилинг қўшиқ айтишни.
Аёл:
— Мен қўшиқчиман. Тошкентга кўрик-танловга кетяпман. Тайёргарлик қилишим керак.
Эркак шартта кийимларини ечишни бошлабди.
Аёл:
— Бу нима қилганингиз? Уялмайсизми?
Эркак:
— Мен эркак кишиман. Тошкентга хотинимни олдига кетаяпман. Тайёргарлик кўришим керак.
— Жуда яхши! Сен ким бўламан деб ёздинг?
— Мен келин бўлмоқчиман деб ёздим.
— Ҳа, 11 йил.
— Қаерда?
— Мактабда.
— Албатта! Бадбашара бўлсам ҳам аҳмоқ эмасман-ку!
— Бу фандан билиминг ёмон экани кўриниб турибди. Кел, сенга бошқа савол бераман. Мана шу хонада нечта чироқ бор? - дебди.
Талаба саволга жавоб топа олмай ўтирганида, тепадаги чироқларни санаб чиққан экан. У дарров, - саккизта, - дебди.
Ўқитувчи эса:
— Тополмадинг. Мени портфелимдаги билан тўққизта. Имтиҳондан ўтолмадинг, - дебди.
Талаба иккинчи мартта имтиҳонга кириб, яна шу ҳолатга тушибди. Энди у профессорни саволига, - тўққизта чироқ бор, - деб жавоб берибди.
Профессор:
— Топа олмадинг. Бугун мени портфелим бўш, - деса,
Талаба:
— Лекин мени сумкамда бор!, - деган экан талаба.
— Қизим мана яқинда турмушга чиқасан, кел эр-хотин орасидаги алоқаларни сўзлашиб олайлик, - дебди.
Қиз онасига қараб:
— Нималар ҳақида билмоқчисиз? - дебди.
Афанди сувга сакраб, уни қутқариб олиб, уйига олиб борибди.
Болани ташлаб кетаётса, ота-онаси унга раҳмат ҳам айтмабди.
Афанди кўчага чиқса, бир пайт болани отаси орқасидан югуриб чиқибди.
Шунда афанди:
— Майли, қўяверинг, ҳожати йўқ... Мен болангизга чин дилдан ёрдам бердим, - деса, отаси:
— Боламни бошида шапкаси бор эди, қани? – дермиш.
Тунлари бедорман сенда ўйларим.
Ҳаёлим, ҳаётим сиздадир доим,
Қачон кўпаясан мени пулларим!