— Бор-йўғи эллик миллион экан..., - деди ғазабли оҳангда.
Шу пайт радиодан: "Шаҳримизда жойлашган банклардан бирида қўпорувчилик содир этилди. Номаълум шахс томонидан, бир миллиард миқдордаги пул ўғрилаб кетилди" - деган хабар тарқалди. Ўғрининг баттар жаҳли чиқиб, ўзига-ўзи минғирлаб дебди:
— Ҳаётимни хавф остига қўйиб, атига эллик миллион ўғирлай олдим холос! Банк бошқарувчиси эса, ўтирган жойида тўққиз юз эллик миллион ишлаб олди-я...!!!!
— Келинглар, келишиб олайлик! Военкомни олдига ким биринчи кирса, у саволларни бошқаларга айтади. Биз ҳам шу саволларга жавоб берамиз. Ҳаммани жавоби бир хил бўлса, бир жойда хизмат қиламиз, - дебди.
— Осонроқ хизмат - бу қурилиш батальони, - дебди бўри.
Биринчи бўлиб қуён кирибди. Қайтиб чиқиб, шундай дебди:
— Военком танкани, самолётни, машинани расмларини кўрсатади. Билмайман денглар. Кейин шкафни ичидан ғишт олиб столга қўяди. Бу ғишт деб айтинглар. Шунда ҳаммамизни қурилиш ботальонига ёзади. Бирга хизмат қиламиз.
Бўри кириб-чиқиб, — Ҳаммаси жойида, қурилишга, - дебди.
Айиқ кириб кетибди. Ичкарида военком айиқга саволлар берибди. Расмларни кўрсатибди. Айиқ билмаслигини айтибди. Военком энди ўрнидан туриб, шкафга қараб кетаётса, — Ғишт бор, ғишт бор!, - деб бақирибди айиқ. Военком бўлса:
— Қойил сенга! Сени қобилиятинг бор экан. Сен разведкага борасан, - дебди.
— Қайси олийгоҳга ўқишга кирдинг?
— АПЕЖга.
— Қайси олийгоҳ экан у?
— Адамни пули етган жойга! - дермиш.
— Ҳа, 85 килограмм эдим. Мана ҳозир 70 килограмман.
— Парҳез қилдингми?
— Йўқ. Ҳаммасига эрим сабабчи. Эримни бошқа аёл билан учрашиб юрганини сезиб қолдим. Аламимдан озиб кетябман.
— Ажрашиб кетмайсанми?!
— Ажрашаман. Яна 15 килограмм озай, албатта ажрашаман.
— Дада,сиз ҳам муаллимани севиб қолганмисиз?
— Ҳа!
— Кейин-чи, кейин нима бўлган?
— Кейинми? Кейин ойинг сени бошқа мактабга ўтказиб қўйган!
— Мана қаранг, бош суяги лат еган.
Талаба:
— Балки, бош-мия суягидир?!
Врач:
— Эсинг жойидами? Мия борми бунда?! Мияси бор одам, хотинини туғилган кунига жазманини бошлаб келадими?! Мана энди, нима аҳволда ётибди...
— Ие, қизикмисиз?! Мен меҳмонман! Шунақаям фаросатсиз бўласизми? - деса, сартарош:
— Укам сен меҳмонлигинг учун совунга туфлаб, кейин юзингга суртмоқчиман. Шу ерлик бўлсанг, юзингга туфлаб, кейин совун суртаман, - дермиш!
Ўзбек Японияга бориб қараса, 103 ёшли қария ўтирган экан.
Кейин япон Ўзбекистонга келибди. Бир пайт қараса, тоғдан 102 ёшли қари ўзбек отахон югуриб тушиб келаётганмиш.
— Нима бўлди? - деб сўрашса: ўзбек отахон:
— Отамдан қочиб келяпман. Бобомни хассасини беркитиб қўйгандим, - дермиш.
— Сен менга кимлигингни айтсанг, сенинг дўстинг ким эканини айтиб бераман.
Иккичиси:
— Мен миллионерман, - дебди.
Биринчиси:
— Сенинг дўстинг менман! - дермиш.