— Ҳали ўқувчи экансиз. Қандай қилиб сочимни оласиз? Бирор жойимни жароҳатлаб олманг тағин...!
— Қўрқманг! Қайчим кесмайди, умуман ўткир эмас.
— Сен 22 декабрь куни қайси депутатларга овоз бермоқчисан?
— Сенга овоз берсаммикан?!
— Нима? Қанақасига? Мумкин эмас-ку!
— Ҳа, энди... Ҳар ҳолда сени танийман-да...!
— Нега сиз нуқул кундуз куни ўғирлик қилгансиз?
Айбланувчи:
— Кечаси кўп пул билан юришга қўрқаман-да.
— Чего вам надо? – деса, йигит ўйланиб:
— Три хлеба, один ненадо! – деган экан.
— Тунда бизнинг уйга ўғриликка кирган жиноятчи билан гаплашсам бўладими?
— Нимани гаплашасиз?
— Хотинимга билдирмай тунда қандай қилиб уйимизга кирганини сўраб олмоқчиман.
— Нима қилиб ётибсиз бу ерда? – сўрабди қуён.
— Дам олиб ётибман, - дебди арслон.
Қуён ортига қайтиб келаётса, арслон ҳалиям ўша ерда ётибди...
Ҳайрон бўлиб ундан яна сўрабди:
— Ҳалиям ётибсизми? Нима қиляпсиз ўзи бу ерда?
Арслон чидай олмай йиғлаб дебди:
— Қопқонга тушиб қолганман. Ёрдам бер!
Қуён:
— Нарироқ ётсанг бўлмайдими!? – деб арслонни бир тепиб ўтиб кетган экан.
— Сизни қўли гул уста деб эшитдим. Ҳаттоки, йўқдан бор қилар экансиз. Мени бир сигирим бор. Унга бошпана қуриб берсангиз. Фақат битта шиферим бор. Нима қиламиз уста, иложи борми?
Жаҳли чиққан мижоз:
— Нега бунча қиммат? Ахир бошимда сочим жуда ҳам кам-ку!? – деса, сартарош:
— Ҳамма гап шунда-да! Бу кал бошингиздан сочни қидириб топиш осон бўлди дейсизми менга!?
— Менга коррупцияни йўқ қилиб берсангиз!
У ердагилар бўлса:
— Майли. Қанча берасан? – деган экан.
Дўсти унга:
— Пулни нима қиласан? – деса, ҳалиги одам:
— Даволанаман. Тилим синиб қолди. Тилимни гипс қилдиришим керак, - дермиш.