— Сал камроқ овқат есангиз, шунақа семириб кетмайсиз!
Тўладан келган аёл ўгирилиб:
— Сен ҳам ичингдаги гижжаларингни тозаласанг, қилтираб юрмасдан семирардинг, - деган экан.
— Тур, кўзойнагимни олиб бер!
— Ярим кечада нима қилмоқчисиз?
— Қизиқарли туш кўраётган эдим, кўзойнакда яхшироқ кўраман-да!
Жаҳл билан ароқни кўлга тўкиб ташлабди. Ароқни ичидаги балиқ сувга қайтиб тушиб, шерикларига мақтанибди:
— Тепада иккита овчи ушлаган балиқларига бир қадаҳдан ароқ қуйиб бериб, яна сувга ташлаб юборяпти, - дермиш.
— Ҳа, миям билан кириб, миям билан чиқдим!
— Йигирмата жанжалга, дугонажон...
— Вой, росса қиммат экан-да!?
— Ҳа. Уч соат ўтириб келяпман.
— Нимага ўтириб?! Шуғулланмаяпсанми?
— Йўқ. Ошхонадан йироқ бўлсам-бўлди. Шуни ўзи ёрдам беради озишимга!
— Бордим. Уйдаги ботинкаларимнинг ҳам ранги шунақа, ҳар хил экан.