"Симёғоч тепасидаги тугунда бир миллион пул бор. Олсанг, сеники! Агар ололмай, йиқилиб тушсанг, овозинг аёл кишини овозига айланиб қолади.
Ҳаёлпараст киши ололмай йиқилиб тушибди-ю, ростдан ҳам овози аёл кишиникига ўхшаб қолибди.
Ҳафа бўлиб турса, нарироқда бир эркак келиб қиз болани товушида:
— Ололмасангиз, нима қилардингиз чиқиб? - дермиш.
— Бу эски араванг кимга-ям керак?! - деса, дўсти:
— Ўтган сафар машинамни ичига ахлат ташлаб кетишибди. Шунга қулфлаб қўймоқчиман-да..., - дермиш.
— Фақат секинроқ ҳайданг, илтимос! Кеча шу ерда мени машина уриб юборган эди, - деса, ҳайдовчи беморга ўгирилиб:
— Ие, танимабман сизни..., - дермиш.
— Ҳа рост!
— Унда нега нуқул атрофимда ўралашасан?
— Ҳа.
— Нимани сўради?
— Тентакмисан? деди.
Бир куни у яна ўша дўконга келиб:
— Икки килограмм гўшт беринг, - дебди.
Сотувчи ҳайрон бўлиб:
— Тўй қиляпсизми дейман, – дермиш.
Корхонада мунтазам равишда маош бериш чўзилса-да, кўнгили тўқ юрадиган ходимлар ишга қабул қилинади.
— Доктор биласизми, сўнгги пайтларда ишхонамда фикримни жамлаб олишим қийин бўляпти.
— Касбингиз нима?
— Дурадгорман!
— Муаммо нимада ўзи?
— Қўлимга болтани олишим билан қўшниларим ёдимга тушади...
— Болам, бу гапларни менга бекорга айтяпсан мен барибир эшитмайман, - дебди.