Афанди замоннинг зайли билан бошқа бир шаҳарга бориб қолди. У бозорни томоша қилиб юрган эди, ҳолвапурушнинг дўконида турган ҳар хил ҳолваларга кўзи тушиб қолди. Афандининг оғзидан суви келди-да, ҳолвалардан олиб, еяверди.
Буни кўрган ҳолвапуруш қўлига калтак олиб, уни савалай бошлади.
Афанди таёқнинг зарбини писанд қилмасдан, ҳолвани тўйгунча еди, кейин:
— Бу шаҳар хўп ажиб шаҳар экану, ҳолвапурушлари одамни уриб ҳолва едиргани ёмон экан, - деб кета берди.
Буни кўрган ҳолвапуруш қўлига калтак олиб, уни савалай бошлади.
Афанди таёқнинг зарбини писанд қилмасдан, ҳолвани тўйгунча еди, кейин:
— Бу шаҳар хўп ажиб шаҳар экану, ҳолвапурушлари одамни уриб ҳолва едиргани ёмон экан, - деб кета берди.
Ўқитувчи:
— Фамилиянгиз?
Студент:
— Буранов(жилмайиб).
— Ҳа, нимага жилмаясиз?! - дўқ урди профессор.
— Биринчи саволга муваффақиятли жавоб берганимдан хурсандман.
— Фамилиянгиз?
Студент:
— Буранов(жилмайиб).
— Ҳа, нимага жилмаясиз?! - дўқ урди профессор.
— Биринчи саволга муваффақиятли жавоб берганимдан хурсандман.
Бир чўпон туя ҳаммомни орзу қилибдида, деган иборани эшитиб ҳайрон бўлиб юрар экан.
Бир куни ке бир бориб кўрай, деб ҳаммомга борибди, чўмилиб маза қилгандан ҳаммом дегани зўр жой экан, келаси йил яна келаманооов, деган экан.
Бир куни ке бир бориб кўрай, деб ҳаммомга борибди, чўмилиб маза қилгандан ҳаммом дегани зўр жой экан, келаси йил яна келаманооов, деган экан.
Дарвозага ёзилган огоҳлантириш:
— Уйимда қутирган вахший ит бор!
Ғаламис қўшни ёзувни давом эттириб:
— Бу ит жуда қариган ҳатто тишлари ҳам йўқ!
Уй эгаси:
— Тиши йўқ бўлса ҳам эҳтиёт бўлинглар, етвоса сўриб ўлдиради!
— Уйимда қутирган вахший ит бор!
Ғаламис қўшни ёзувни давом эттириб:
— Бу ит жуда қариган ҳатто тишлари ҳам йўқ!
Уй эгаси:
— Тиши йўқ бўлса ҳам эҳтиёт бўлинглар, етвоса сўриб ўлдиради!
— Доктор, манави дорилар ростдан ҳам менга ёрдам берадими?
— Албатта. Бу дорини олган беморлар шу пайтгача олдимга қайтиб киришмаган.
— Албатта. Бу дорини олган беморлар шу пайтгача олдимга қайтиб киришмаган.
— Муносабатларимиз қийин даври бошланди сезяпсизми?
— Қандай экан?
— Бир биримизга лайк босамизу, лекин ёзмаймиз...
— Қандай экан?
— Бир биримизга лайк босамизу, лекин ёзмаймиз...
Афанди касал бўлиб табибга борган эди, ғоз шўрва ичишни буюрди. Ғоз сотиб олишга қурби етмаганидан Афанди елкасига камалакни осиб, белига иккита нонни тугиб, кўлга ғоз овлагани борди. Қараса, кўлда ғоз кўп, бироқ у кечгача уринса ҳам, биронта ғоз овлаёлмади. Ниҳоят чарчаб, оч қолиб кўлнинг сувига нон ботириб ея берди. Шу вақт бир овчи келиб:
— Ҳа, Афанди нима қилиб ўтирибсиз!—сўради.
— Ғоз шўрва ичаётибман,— жавоб берди Афанди.
— Гўшти қани, йўқ-ку?
— Гўштини тузлаб патига ўраб қўйдим, ҳув, ана!— деб учиб кетаётган ғозларни кўрсатди Афанди.
— Ҳа, Афанди нима қилиб ўтирибсиз!—сўради.
— Ғоз шўрва ичаётибман,— жавоб берди Афанди.
— Гўшти қани, йўқ-ку?
— Гўштини тузлаб патига ўраб қўйдим, ҳув, ана!— деб учиб кетаётган ғозларни кўрсатди Афанди.
Харидор сўраяпти:
— Соябонингизни сифати яхшими?
Сотувчи:
— Ҳа, албатта, беш йилга кафолати бор, факат уни ёмғирдан ва қуёшдан сақлаш тавсия этилади.
— Соябонингизни сифати яхшими?
Сотувчи:
— Ҳа, албатта, беш йилга кафолати бор, факат уни ёмғирдан ва қуёшдан сақлаш тавсия этилади.
Бир куни қизни онаси:
— Қизим шакар солдинг.
— Ойижон мен ширин чойни яхши кўраман.
— Қизим 5 қошиқ шакар солдинг деяпман.
— Ширин чойни жудаям яхши кўраман.
— Шакарни шўрвага соляпсан?!
— Қизим шакар солдинг.
— Ойижон мен ширин чойни яхши кўраман.
— Қизим 5 қошиқ шакар солдинг деяпман.
— Ширин чойни жудаям яхши кўраман.
— Шакарни шўрвага соляпсан?!
Ўрмонда янги магазин очилиши керак экан.
Ҳамма навбатда турибди. Қуён келиб навбатга қарамай, олдинга ўтиб кетаётса, айиқ қуённи гирбонидан олиб:
— Ҳов анави навбатнинг охирига бор, энди келяпсан!, - дебди.
Иккинчи кун ҳам шу ҳолат қайтарилибди.
Учини кун ҳам қуён магазин эшиги томон юриб кетаётса, яна айиқ келиб қуённи гирбонидан олиб:
— Ҳов анави навбатнинг охирига бор, энди келяпсан!, - деса.
Қуён:
— Қизиқ, уч кундан бери ўз магазимни очолмаяпман-а, - деб ғудурлаганча қайтиб уйига кириб кетибди.
Ҳамма навбатда турибди. Қуён келиб навбатга қарамай, олдинга ўтиб кетаётса, айиқ қуённи гирбонидан олиб:
— Ҳов анави навбатнинг охирига бор, энди келяпсан!, - дебди.
Иккинчи кун ҳам шу ҳолат қайтарилибди.
Учини кун ҳам қуён магазин эшиги томон юриб кетаётса, яна айиқ келиб қуённи гирбонидан олиб:
— Ҳов анави навбатнинг охирига бор, энди келяпсан!, - деса.
Қуён:
— Қизиқ, уч кундан бери ўз магазимни очолмаяпман-а, - деб ғудурлаганча қайтиб уйига кириб кетибди.
