Бошқалар ҳақида латифалар
Айтилган вақтга етиб келган халқни бирортаси ҳам индамасмиш. — Ана кўрдингми, буларга барибир. Биттаси ҳам қарши чиқмайди. Нима десанг ҳам кўнаверади. Чопиққа ҳам, қурилишга ҳам, далага ҳам, кўча тозалашга ҳам йўқ демай кетаверади. Қара ҳеч бири индамаяпти, -деб туришса, биттаси аста қўл кўтарибди.
— Ҳайрият, ана бор экан-ку, ўз ҳуқуқини биладигани. Қани, марҳамат гапиринг! - дейишса, қўл кўтарган одам:
— Бир нимани сўрасам бўладими? – дебди.
— Сўранг, эшитаман, - дейишса,
— Осиш учун ипни ўзларинг берасизларми ёки ўзимиз билан олиб келайликми? - дермиш.
— Мана бу қалин китобга сени гуноҳларинг ёзилган. Шу китоб билан бошингга ураман. Йиқилсанг, дўззахга тушасан, - дебди фаришта Аҳмадга.
Ичкаридан “гурс” этган товуш эшитилибди. Бироздан кейин Аҳмад эмаклаб, зўрға чиқиб келибди.
Иккинчи бўлиб Шуҳрат кирибди. Ичкаридан яна “гурс” этган овоз келиб, Шуҳрат ҳам эмаклаб чиқиб келибди.
Охирги бўлиб Шавкат кириб кетибди. Анчагача ҳеч қандай овоз эшитилмабди. Бир вақт ичкаридан Шавкат кулиб чиқибди.
— Нима, сени урмадими? – дейишса,
— Йўқ, китобни оғирлигидан кўтара олмади, - дермиш.
— Менинг исмим Рамзиддин, дўстларим мени Рам деб чақиришади.
— Менинг исмим Итолмас, дўстларим менинг исмимни тўлиқ айтиб чақиришади.
— Ҳа, бўлмасам-чи! Ҳатто чироқ ҳам ёқилганича турган экан.
— Салом, танишсак бўладими? Бу ерда нима қилиб турибсиз?
— Нимага энди боса олмас экан?
— Мана мисол учун, сен телевизорни юзингга босиб ухлай оласанми?
— Йўқ, эшитмадим. Яхши ишласа бўлди-да...
— Олдиндан бирор нима дейиш қийин. Авваллари Хумо лотереяси бўлар эди. Ишқилиб, бу Хумони ишлаш-ишламаслиги лотерея бўлмаса бўлгани...
Масалан, узоқ вақт кўрмаган танишингни учратганингда, ҳаммомдалигинг пайтида кимдир чироқни ўчириб қўйса, ҳаттоки кўчада сенга қўполлик қилиб кетишса!
Масалан, дўстингни янги кийимини мақташ учун, дўконда сиз танлаган кийим қимматлигини айтиш учун ва ҳаттоки, кўчада бировларга қўполлик қилиш учун!