Эр-хотин ҳақида латифалар
— Хотин, сени борингга шукур қиламан.
Хотин:
— Сабабини айтинг!
Эр:
— Сабаби, шу сен бўлмаганингда маҳаллада мени ҳеч ким яхши танимасди...
— Нега менга ароқ ичишга рухсат бермайсан!? Ахир кап-катта одамман-ку!
Хотини бўлса:
— Сиз ароқ ичиб олгач, ўзингизни ушлаб туришни билмайсиз! – деса, эри:
— Ҳар сафар ичганимда секин ўрганиб боряпман-да! – дермиш.
— Адаси, бориб анави болаларни ҳаммасини ҳайдаб юборинг! – дебди.
Эри:
— Нега хотин? – деса, хотини:
— Ўтган куни мен уларга сомса олиб чиқиб тарқатган эдим. Кеча улар менга “Пазандалик сирлари” деган китобни ташлаб кетишди...!
— Нега адаси?!
— Қўлларингни тушир! Ўйнама дедим сенга!
— Зўр ашула экан!
— Рулни ушла!!! Қаёққа ҳайдаяпсан???
— Янги дейишга ҳам тилим бормайди. Бақириб-чақиришидан анча тажрибаси борга ўхшайди.
Аёллар уларнинг қулоғига "бугунга етар" дея вишилламаслиги учун!
— Айбимни тан оламан. Бўлди, мен эшшакман! Яна нима истайсан...?
Хотин:
— "Иа" деб бақиринг!
— Эсингдами армияга кетаётганимда, сен ёнимда эдинг?
— Ҳа, эсимда...
— Ишдан бўшаб, уйда уч йил ўтирганимда ҳам сен мен билан бирга бўлгандинг!
— Ҳа...
— Аварияга учраб, ётиб қолганимда ҳам олдимдан жилмадинг.
— Албатта, бирга бўлгандим, ёнингизда ҳамиша...
— Ҳозир жон беряпман. Анъанага содиқ қоласанми? Шуни билмоқчиман.
— Яна нима бўлди қизим?
— Эрим билан уришиб қолдим.
— Ҳар сафар қайнонанг билан уришардинг-ку?
— Қайнонам шунча жаврасам ҳам индамай қўйди, ман ҳам ким биландир гаплашишим керак-ку.
— Азизим, агар мен мабодо сизни ташлаб кетсам, кўз-ёш тўкмайсизми?
Эри ўйлани-и-и-иб туриб:
— Кўз-ёш дейсанми? Ҳар-ҳар замонда йиғлаб турсам керак...
Хотини аразлаб:
— Нега энди ҳар-ҳар замонда? Ҳар доим эмас?
Эри:
— Овқатга пиёзни ҳар доим ҳам тўғрайвермасам керак...!?