Касалхонада ҳақида латифалар
Ҳаммаси кўнгилдагидек ўтди. Талаба ўзида йўқ ҳурсанд. Профессорга фахр билан:
— Менимча, ҳаммасини тўғри бажардим.
Профессор:
— Яширмайман, ростдан ҳам ҳаммаси тўғри бўлди. Лекин охирида чақалоқни орқасига, уриш керак эди, чақалоқни..
— Чақирдингизми? - дебди.
— Ҳа. 5-палатадаги бемордан қон олдингизми? - сўрабди врач.
— Олдим. Атиги 3 литр чиқди, - дермиш.
— Нега куляпсан? – дейишса, врач:
— Мен ўлсам, қабрим устига нима қўйишар экан? - дермиш.
Дўстлари:
— Ўлимидан олдин кўрганимиз яхши бўлди. Нима ёзди экан деб ёзувни ўқишса:
— Кислород шлангидан оёкларингни ол падарланат деб ёзилган экан.
— Ё Оллоҳ! Қайси гуноҳим учун мени дўзахга жўнатдинг, - дермиш.
— Бўлди тинчланинглар. Биринчидан, бемор наркозда узоққа боролмайди, иккинчидан, жигари мени қўлимда қолди, - дермиш.
— Нима учун беморларингдан нонуштага нима еганини сўрайсан?
Врач:
— Шунга қараб беморимнинг ҳамёни бақувватми-йўқми шуни билиб оламан-да!
Ҳалиги одам бошини кўтариб “Мен тирикман!” деб қичқирса, хотини ёнига келиб “Тинчланинг азизим! Врач биладими ё сиз биласизми!?” деган экан.
— Ким шу машинага биринчи бўлиб ўтириб олса, уйга кетаверади.
Ҳамма жиннилар доскага қараб югурибди. Фақат биттаси жойидан турмабди.
— Сен нега турмадинг? - деб сўрашса, бояги жинни:
— Калит менда-ку, - деган экан.
— Сен тузалдинг уйинга кетаверсанг бўлади, - деса,
жинни:
— Ҳозир, битта калла ташлаб чиқай, - дермиш...