Касалхонада ҳақида латифалар

Оғир бемор:
— Доктор, яна қанча яшайман? - деб сўрабди.
Доктор:
— Ҳавотир олманг! Узоқ йиллар яшайсиз, яқинларингиз хотирасида.
Шошилинч ёрдам шифохонаси. Врач келган касалларни кўра бошлади. Ҳаммаси бош жароҳати билан.
Биринчи касалдан сўради:
— Нима билан уришди?
— Сковородка билан...
Иккинчисидан сўради:
— Сизничи?
— Сковородка билан...
Учинчиси ҳам, 4-си ҳам, 5-ҳам шу жавобни берди.
— Нима бало эпидемиями бу? - ҳайрон бўлди врач.
— Йўқ, ҳов анави комада ётган одамни кўряпсизми? Ўша хотинидан қочиб йиғилиб турган одамлар орасида яширинмоқчи бўлди. Одамлар эса биз эдик..
Бир кампирни шифохонага олиб келишибди.
Шифокор кампирга:
— Сизни ўтган сафар ҳам қўзиқориндан заҳарланишдан даволаган эдим. Нима бўлди? - деса, кампир:
— Ўша қўзиқоринни қолганини еб қўйибман, - дермиш.
— Ишонасанми, кечаю-кундуз ишлайман. Тиним билмайман. Ҳатто, улгурмаган ишларимни уйга олиб кетиб ишлайман.
— Қаерда ишлайсан ўзи?
— Ўликхонада бош врачман.
Шифохонада:
Бир ғилай одам окулист олдига кириб:
— Ассалому алайкум. Сизларнинг қайси бирингизга учрай? - деса , доктор:
— Ҳамшира, беморлар битта-битта киришсин дедим-ку!!! - дермиш.
Врач беморга дебди:
— Ҳавотир олманг. Бу юрагингиз билан 70 ёшга бемалол кирасиз.
— Доктор, ахир ҳозир мен 70 даман-ку?!
— Ана, ахир сизга нима дегандим...
Ҳайвонларни илмий текшириш институти ходими сувараклар устида тадқиқот олиб бораётган экан. Лаборатория текширувларини ўтказиш учун уйидан беш-ўнта суваракларни ушлаб, гугурт қутисига солибди-да, ишхонага йўл олибди. Бироқ ўша куни уйга қайтмабди. Ҳавотир олган хотини милицияга хабар берибди, қариндошлари, эрининг дўст-у биродарларидан суриштирибди. Ҳеч қаерда йўқ эмиш. Охири касалхоналарни қидириб юрса, бош-оёқ гипсланган эрини топибди. Эридан:
— Сизга нима бўлди?, - деб сўрабди хотини.
Эри эса:
— Аниқ эсимда йўқ. Ишга кетаётсам, кўчада бир барзанги йигит гугурт сўраган эди. Гугурт қутисини узатганимни эслайман холос..., - дебди.
Иккита ғийбатчи аёл кўчада гаплашиб туришибди:
— Ҳой ўргилай, анави Шоирахон бор-ку, нариги маҳалладаги... Кеча поликлиникага чиқсам, ўшани кўриб қолдим денг. Уялмай-нетмай, поликлиникани йўлагида писта чақиб турибди!
— Вой, қўриб кетсин!
— Уни писта чақишига қарайман деб, қўлимдаги пивони тушуриб юбордим.
Профессор тиббиёт талабаларига мурдани кўрсатиб сўрамоқда:
— Ҳўш Наимулло, бу мурда нима сабабдан вафот этган?
— Домла, инфарктдан ўлган.
— Адашдинг! Равшанбек сен айт-чи?
— Домла, у ароқни кўп ичганидан жигари шишиб ўлган
— Қойил Равшанбек. Қаердан билдинг буни?
— Наҳотки қўшнимиз Хайрулло амакини танимасам...!?
Она ўғлини тишини олдириб, стоматолог хонасидан чиқаверишда боласига:
— Врачга нима дейиш керак ўғлим? - деса, болакай:
— Қонхўр аблаҳ! - дебди.