Касалхонада ҳақида латифалар
— Доктор, яна қанча яшайман? - деб сўрабди.
Доктор:
— Ҳавотир олманг! Узоқ йиллар яшайсиз, яқинларингиз хотирасида.
Биринчи касалдан сўради:
— Нима билан уришди?
— Сковородка билан...
Иккинчисидан сўради:
— Сизничи?
— Сковородка билан...
Учинчиси ҳам, 4-си ҳам, 5-ҳам шу жавобни берди.
— Нима бало эпидемиями бу? - ҳайрон бўлди врач.
— Йўқ, ҳов анави комада ётган одамни кўряпсизми? Ўша хотинидан қочиб йиғилиб турган одамлар орасида яширинмоқчи бўлди. Одамлар эса биз эдик..
Шифокор кампирга:
— Сизни ўтган сафар ҳам қўзиқориндан заҳарланишдан даволаган эдим. Нима бўлди? - деса, кампир:
— Ўша қўзиқоринни қолганини еб қўйибман, - дермиш.
— Қаерда ишлайсан ўзи?
— Ўликхонада бош врачман.
Бир ғилай одам окулист олдига кириб:
— Ассалому алайкум. Сизларнинг қайси бирингизга учрай? - деса , доктор:
— Ҳамшира, беморлар битта-битта киришсин дедим-ку!!! - дермиш.
— Ҳавотир олманг. Бу юрагингиз билан 70 ёшга бемалол кирасиз.
— Доктор, ахир ҳозир мен 70 даман-ку?!
— Ана, ахир сизга нима дегандим...
— Сизга нима бўлди?, - деб сўрабди хотини.
Эри эса:
— Аниқ эсимда йўқ. Ишга кетаётсам, кўчада бир барзанги йигит гугурт сўраган эди. Гугурт қутисини узатганимни эслайман холос..., - дебди.
— Ҳой ўргилай, анави Шоирахон бор-ку, нариги маҳалладаги... Кеча поликлиникага чиқсам, ўшани кўриб қолдим денг. Уялмай-нетмай, поликлиникани йўлагида писта чақиб турибди!
— Вой, қўриб кетсин!
— Уни писта чақишига қарайман деб, қўлимдаги пивони тушуриб юбордим.
— Ҳўш Наимулло, бу мурда нима сабабдан вафот этган?
— Домла, инфарктдан ўлган.
— Адашдинг! Равшанбек сен айт-чи?
— Домла, у ароқни кўп ичганидан жигари шишиб ўлган
— Қойил Равшанбек. Қаердан билдинг буни?
— Наҳотки қўшнимиз Хайрулло амакини танимасам...!?
— Врачга нима дейиш керак ўғлим? - деса, болакай:
— Қонхўр аблаҳ! - дебди.