Лоф-ёлғон ҳақида латифалар
"Вой дод!" деса тўхтар экан. "Ҳайрият" деса юраркан.
Бир кун машинада кетаётса, жар томонга келиб қолибди.
"Вой дод" деса, машинаси тўхтабди. Шу пайт "Ҳайрият" деган экан.
— Сен ўғил боламисан, қиз болами?
— Билмиман, - дебди.
— Тувакдан тур-чи, айтаман! - дебди бола.
— Ўғил бола экансан!
— Қаердан билдинг?
— Тувагинг кўк рангда экан. Қизларни боғча опам қизил тувакка ўткизадилар.
— Мени ўпсанг, гўзал маликага айланаман...
Буни кўрган йигит қурбақани олиб чўнтагига солаётганмиш:
— Нима қиляпсан? Мен гўзал маликаман, - деса, йигит:
— Гўзал маликалар тиқилиб ётибди. Гапирадиган қурбақа ҳали бирорта блогерда йўқ. Сен менга шундайлигинча кераклироқсан! - деган экан.
— Ҳов анави келаётган кўчани бошида тўхтатиб юборинг, - дебди.
Ҳайдовчи бўлса:
— Бугун кўзойнагим уйда қолиб кетибди. Тушадиган жойингизда етиб келганимизда айтарсиз, дарров тўхтатаман машинани, - дермиш.
— Балкон ойналарига панжара ўрнатмоқчидим, - дебди йигит.
Аёл:
— Ахир бизни уйимизда уста ишлаяпти, - деса, йигит:
— Ўша менман! Балкондан пастга тушиб кетдим, - дебди.
— Албатта товуқ!
— Нимага?
— У хўрозни чап қовурғасидан яралган.
Бироздан кейин уйдан кучук чиқиб келибди-да:
— Кўрмаяпсанми, уйда ҳеч ким йўқ! - дебди.
Ҳалиги одам ҳушидан кетиб қолибди. Ўзига келиб қараса, кучук ҳалиям турган экан.
— Сен гапирасанми? Бошқа кучукларга ўхшаб вовуллашни билмайсанми? - деса, кучук:
— Биламан. Сени қўрқитгим келмади-да, - дермиш.