Лоф-ёлғон ҳақида латифалар

МИБ ходимларига тез югуришни машқ қилиш тавсия этилди.
Нима учун?
Қочиб қолиш учун!
"Супурилган жой тозамас, ахлат ташланмаган жой тоза!" деган гапни эшитган фаррошлар қўлига супурги эмас таёқ олиб юришибди.
Бир йигит тўтиқуш сотиб олса, тўтиқуш жуда ёмон сўзларни айтар экан.
Йигит тўтиқушни таъзирини бериб қўймоқчи бўлиб, уни музлатгичга солиб қўйибди.
Орадан ярим соат ўтиб, тўтиқуш кечирим сўрай бошлабди.
— Майли, кечирдим. Хатоларингни тушуниб етганга ўхшайсан! – дебди йигит.
Тўтиқуш бўлса йигитни қулоғига пичирлаб:
— Эшак миянгга яна нималар келади?! – деган экан.
Ақлли капалак атиги бир кун яшашини билиб қолиб, ўша куни жиноят қилган экан, 15 кун ўтириб чиқибди.
Бир одам дарё бўйида ити билан балиқ тутиб ўтирган экан, шу пайт сувдан сигир чиқиб:
— Сигаретни туташтириб олсам бўладими? - деб сигаретини туташтириб шўнғиб кетибди.
У одам ҳайрон бўлиб итига қарабди. Ити унга термулиб, кўзларини пилдиратиб:
— Нима менга қарайсиз?! Ўзим ҳайрон қолдим, - дермиш.
Гадой бировни эшигини тақиллатса, уй эгаси чиқиб:
— Бироз йиртиқ кийимларим бор, шуни сенга бераман, - дебди.
Гадой бўлса:
— Мен сал туриб келаман, йиртиқ жойларини тикиб қўйсангиз...! - дермиш.
— Амалдор билан пашшанинг нима фарқи бор?
— Билмадим...
— Ҳеч қандай фарқи йўқ!
— Нимага?
— Иккаласини ҳам газета билан уриб "тамом" қилса бўлади.
Акула билан итбалиқ уриша бошлабди.
Жаҳли чиққан акула итбалиққа "Итни боласи" деб бақираётганмиш.
Иккита қўй кўчада учрашиб қолиб:
— Баа-а, - дебди биттаси.
— Маа-а, - дебди иккинчиси.
Шунда биринчиси иккинчи қўйга қараб:
— Инглиз тилини ўрганяпсанми? - деган экан.
Ўрмонда овчилар ўра кавлаб кетишган экан. Ўрага бўри, тулки ва чўчқа тушиб қолибди.
Тулки чўчқага қараб, ичида дебди: “Гўшт бор. Қорин тўйдирсам бўлади. Бир неча кун яшайман”.
Бўри тулки ва чўчқага қараб ичида дебди: “Гўшт бор, суҳбатдош бор. Мазза қилиб яшасам бўлади.”
Чўчқа иккаласига қараб:
— Зерикиб қоласизлар. Қўйшиқ куйлаб берсам бўладими? – дебди.
Бўри ва тулки:
— Яхши бўларди, - дейишибди.
Чўчқа овози борича бақириб қўшиқ айта бошлабди. Бир зумда овчилар етиб келишибди.
Бўри ва тулкини ўлдиришга шайланиб туришса, бўри ичида ўзига-ўзи дермиш:
“Қорин тўйдириб, гаплашиб ётаверсам бўлмасмиди. Ўйин-кулгига бало бормиди...!”