Оила ҳақида латифалар
— Э, майли, бир гап бўлар!
Ўзбеклар ҳамма муаммоларни шу гап билан енгиб кетади...
— Арзанда ўғлинг яна ҳамёнимдан пулларимни ўмарибди!
— Нега энди у бўларкан? Балки мен олгандирман ...
— Йўқ, сен эмас! Ҳамёнимда пулларимни ярми қолиб кетибди.
— Мени кечиринг, - деб ёлбора бошлади.
Эрнинг фиғони фалакка чиқди:
— Кетиб қолганингни кечиришим мумкин, аммо қайтиб келганингни у дунё, бу дунё кечирмайман!
— Адаси, мен сизга қайси чиройли, ёқимтой жониворни эслатаман? - дебди нозланиб.
Эри хотинига тикилиб туриб:
— Яхши эслатдинг! Бир пиёла сут олиб келгин... – деган экан.
— Хотинжон, баҳорда атроф қандай гўзал-а! Қайнонамни, опа-сингилларингни, амма-ю холаларингни қизларини, дугоналарингни, хуллас ҳамма аёл қариндошларингни уйимизга чақир. Сизларга табиат қўйнида ош дамлаб бермокчиман, - деса
Хотини:
— Вой, ўзимни мард эржоним-ей, бизни тоққа олиб борасизми, - деса
Эри:
— Қанақа тоғ?! Кузда экиб қўйган 3 гектар пиёзимни ўт босиб кетибди, далага пиёз ўтоққа борасизлар, - дермиш.
— Хотин, сен касал бўлгунча мен бўлмайманми? Азроил мени жонимни олса ҳам майли эди, - деб турса, шу пайт азроил кириб келиб қолибди. Афанди шоша-пиша:
— Ассалому алайкум! Азроил ҳазратлари, ким касал, ким соғ ўзингиз кўриб турибсиз, - дермиш.
— Вой, ойижон! – деб юборибди.
Эри бўлса:
— Ростан, ўхшар экан! – дермиш.
— Адаси мени севасизми? – деса, эри:
— Аҳмоқ хотин, шуни тўйдан аввал сўрасанг бўлмасмиди?! – дермиш.
— Куёвингиз билан уришиб қолдик.
— Диваннинг оёқлари нега синиб ётибди?
— Кечқурун куёвингиз билан ярашиб олдик...