Ўқиш-мактаб ҳақида латифалар
— Яхши қиз, бугун кечқурун бўшмисиз...? - дебди.
Қиз хурсанд бўлиб, — Ҳа бўшман, - деб нозланиб жавоб берса, ўқитувчиси:
— Бўлмаса, кечаси ўтириб саволларга яхшилаб тайёрланинг. Қайта топширасиз! - деган экан.
Ота:
— Нега "2" олдинг?
Ўғил:
— Устозим 2+3 нечи бўлади дедилар. Мен 5 дедим.
Ота:
— Хўш?
Ўғил:
— 3+2 нечи деб яна сўрадилар.
Ота:
— Тентак. Аҳмоқ. Эсинг жойидами? Иккаласи ҳам бир хил-ку!
Ўғил:
— Мен ҳам унга ҳудди шу сўзларни айтдим-да!
— Шу ҳам муаммоми? Имтиҳон оладиган ўқитувчинг ёзган композициясини олгин-да, бошидан охиригача тескари ўгириб ёзгинда, топшириб чиқавер! – деб маслаҳат берибди.
Талаба ҳафа бўлиб:
— Унақа қилиб кўрдим, устозим ёзган мусиқасини тескари чалиб кўрсам, Бетховенни мусиқаси чиқяпти.
Сизларда-чи?
Ректор:
— Келинглар, унинг оёғи остига 10000 сўм ташлаймиз. Уни олиб, ҳурсандчилик учун ичади. Биз уни қўлга тушуриб, стипендиясидан маҳрум қиламиза.
Декан:
— Йўқ, яхшиси 50000 сўм ташласак, бутун группа ичади. Ҳаммасини стипендиясини бекор қиламиза.
Кафедра мудири декан қулоғига:
— Яхшиси, ректорни дарахтдан итариб юборсак, ярим соатдан сўнг бутун институт ҳурсандчилигидан ичади.
Улар бир неча миллион сўмга тўрт йил ичида саводсизликни сотиб олишлари мумкин. Камлик қилса, яна икки йил бор...!
— Болам, ҳамма гап чолимда. Чолим талаба қизларни яхши кўради-да.
— Мен боғчага деган бўлардим.
— Шекспир нечанчи йилда туғилган?
— 1564 йилда.
— 1565 йилда эса нима бўлган?
— Шекспир 1 ёшга тўлган.
— Вой белим, ёмон оғрияпти!
— Кечаси билан ҳуррак отганингдан кейин оғрийди-да!
— Кечаси билан яна мени тепиб чиқдинг-ми...?