Ота-она ҳақида латифалар
— Йўқ, аввал: "Kango'ни рекламаси кетади".
— Йўқ болам, у гўштни қора кунларга асраб қўйганман.
— Чойимга шакар солсам-чи?
— Йўқ, шакарни ҳам қора кунларга сақлаяпман.
— Эҳ-ҳ, тезроқ ўша қора кунлар келақолсайди...
— Хотининг нима деб ёзибди?
— Э, ўғлим яна бешинчи синфда қоладиган бўпти… Оиламизни росса шарманда қилди ярамас.
— Ота шўрвангизни гўштини менга беринг, - деса,
ота ўғлига қараб:
— Ўғлим шу гўштни ейман деб бир коса сув ичдим, - дермиш.
— Ада, нега бу колбасани номи "Докторский"? Нима, уни фақат докторлар ейдими?
Отаси:
— Йўқ ўғлим! Бу колбасани еб бўлгач, тўғри докторга боравериш кераклигини билдиради...
— Тўхтанглар, биринчи бўлиб мен ичаман.
— Нега бундай деяпсан Тимур?
— Дадам ичаётганимни билиб қолибди: "иккинчи ичганингни эшитмай", - деган эдилар...
Ишлаб ўтирган чилангарнинг ёнига қиз келиб:
— Агар отам шароб берса, ичманг! Пул берса ҳам ола кўрманг! Фақат чекишга бир дона сигарет сўранг, - дебди жилмайиб, нозланиб.
Лақма уста ишларини тугатгач, қиз айтганидек, битта дона сигаретни чекибди-да, кетибди.
Хурсанд бўлган отаси эса қизига қараб:
— Баракалла доно қизим! Кейинги ҳафта бўёқчиларни чақираман, - дебди.
— Нима, ўғлингизни ўзини қўли йўқми?
— Нималар деяпсиз? Кимни боласи бу? Бизни ўғлимиз мактабга чиққанига 2 йил бўлди-ку!
"Мен, фалончи фалончибоев соғлиғим ва ақлим жойида пайтимда, ҳеч кимнинг таъзиқисиз, ўз хоҳишимга кўра ўлимим олдидан бор бойлигим ва ҳамма йиққан-терган пулларимни ишлатиб юбордим!"