Ота-она ҳақида латифалар
Отаси қизидан сўрабди:
— Бошимизни танамиздан нима ажратади?
Қизи иккиланмасдан:
— Болта, ада! – деб жавоб берибди.
— Қизим, сен бу ерда эмас, қўшни ҳовлида яшайсан.
— Қизим, бўйинг етиб, турмушга чиқай деб турибсан-у, ҳалиям шимингни кийишни билмайсан!, - деса,
Қизи ҳафа бўлиб:
— Ҳамма қизлар тўйда келин кўйлак кийса, мен шим кияманми?, - дебди.
— Ойижон, асал ари асал берадими?
— Ҳа болажоним!
— Нега унда қовоқ ари қовоқ бермайди?
Ўзбек Японияга бориб қараса, 103 ёшли қария ўтирган экан.
Кейин япон Ўзбекистонга келибди. Бир пайт қараса, тоғдан 102 ёшли қари ўзбек отахон югуриб тушиб келаётганмиш.
— Нима бўлди? - деб сўрашса: ўзбек отахон:
— Отамдан қочиб келяпман. Бобомни хассасини беркитиб қўйгандим, - дермиш.
— Одамлар катта бўлганда ўзгаришади? Қолганлар-чи?
— Ўзгаради. Қўзичоқ қўй бўлади, жўжа хўроз бўлади...
Болакай хурсанд бўлиб чопқиллаб кетибди:
— Ура, Матиз машинамиз яқинда Каптива бўлар экан...
— Ҳозир пул олиб, иккаламиз дўконга борамиз, - деди она ва банкоматга пластик карточкасини қўйиб, у ердан пул олди.
Буни кўрган бола ҳайратланиб онасига:
— Ойи, буни ичида дадам ўтирибдиларми?, - дермиш...
— Ойижон, мен ҳисоблашни ўрганиб олдим.
— Жуда-ям яхши. Нимани ҳисоблашни ўргандинг?
— Мен ҳаммани аҳмоқ деб ҳисоблайман!
— Нега ҳакам ўйинчиларга қараб ҳуштак чалаверади? Нима, улар гапга тушунмайдими?
Ота:
— Нега "2" олдинг?
Ўғил:
— Устозим 2+3 нечи бўлади дедилар. Мен 5 дедим.
Ота:
— Хўш?
Ўғил:
— 3+2 нечи деб яна сўрадилар.
Ота:
— Тентак. Аҳмоқ. Эсинг жойидами? Иккаласи ҳам бир хил-ку!
Ўғил:
— Мен ҳам унга ҳудди шу сўзларни айтдим-да!