Latifa.uz

Бир савдогар шаҳардан мол олиб, бошқа шаҳарга элтиб, сотиб юрарди. Кунларнинг бирида молларини сотиб бўлди-да, пулини этик қўнжига тиқиб, ўз шаҳрига жўнади. Бундан ўғрилар хабардор бўлиб, унинг пайига тушдилар. Савдогар поездга чиқувди, улар ҳам кетидан чиқишди. Кеч киргач, савдогар бепарво ухлаб ётаверди.
Ўғрилар секин у ётган жойга келдилар-да, «Пул қайси оёғида экан? Ўнгидами, чапидами?» деб, иккиланиб, таваккалига бир оёғини ўткир болта билан чопиб, опқочиб кетдилар. Бирдан вагоннинг ичи тўс-тўполон бўлиб кетди. Йўловчилар савдогарнинг ҳолига ачинардилар. У бўлса ҳадеб «худога шукур, худога шукур» дерди.
— Ие, нимага шукур қиляпсиз? Ахир бир оёғингиз...
— Э қизиқ экансизлар-ку! Пуллик оёғим омон қолибди-да! Шунга шукур қиляпман...

Ахлат ташийдиган машина орқасидан ҳайҳайлаб югуриб кетаётган дўстини кўрган ўртоғи деди:
— Нима, машина билан кимўзарга югуряпсанми, дўстим?
— Йўқ, - деди дўсти ҳаллослаб, - хотиним эски пайпоғимни ахлатга ташлаб юборибди. Ичида хотинимдан беркитган пулларим бор эди.

Машҳур ўғрига журналист савол берди:
— Энг буюк орзуйингиз нима?
— Швейцария банкини тунаб, банкда қайнонамни бармоқ изларини қолдириш, - дермиш

Эр уйига хурсанд келиб қичқирибди:
— Хотин, нарсаларингни йиғиштир, мен бир миллион доллар ютиб олдим!
Хотини ҳам хурсанд бўлиб шошиб қолибди:
— Қаерга борамиз? Ёзги кийимларимни олайми ёки қишкилариними?
— Ҳамма нарсаларингни йиғиштир, - дедим сенга. Йиғиштир ва кўзимдан йўқол.

Бир чол кампири билан бозорга борибди.
Чол: — Сенга ўзим бир бош оёқ кийим оберай.
Кампир — Ҳоп, дадаси.
Чол сотувчи жувонни олдига бориб:
— Қизим бу кўйлакларинг неча пул?
Сотувчи: — 30 000
Чол: — Ҳа, яхши. ааа, бу лозимингчи?
Сотувчи: — 40 000
Чол: — Эхе, бу қизим қиммат айтдинку. Қизим бундай қиламиз кўйлагинг яхши экан, майли кўйлагингни кўтарамиз, лозимингни туширамиз. Қанчага берасан?
Шунда кампир:
— Ҳай, яшамагур чол-а

Бир куни афанди кўчада кетаётса, йўл четида ҳамён ётганмиш. Ҳамённи олиб уч мартта "кимники?" дебди. Ичини очиб қараса, анчагина пул бор экан. Пулларни олиб, чўнтагига солса, ҳамёнда кўзгуям боракан. Унга қараб, ўз аксини кўрибди-да:
— Ие, ака ҳамён сизникимиди? Узр, - дебди-да, пулларни қайтариб солиб, ҳамённи ерга ташлаб кетган экан.

Бир саводогар ўғли билан футбол кўриб ўтирса, ўғли сўрабди:
— Дада, нега ўйинчиларнинг нархларини орқасига ёзиб қўйишган?
- .....?

Бир киши “Microsoft” компаниясига фаррош бўлиб ишлаш учун келибди. Кадрлар бўлимида у бир нечта тестлардан, суҳбатдан ўтибди ва унга дейишибди:
— Табриклаймиз, сизни ишга қабул қиламиз. Бизга ўз e-mail'ингизни қолдиринг, иш жадвали ҳақида маълум қиламиз.
— Кечирасиз, менинг компьютерим йўқ,– дебди бояги киши, – электрон почтам ҳам йўқ.
— Афсуски, у ҳолда сизни ишга қабул қилолмаймиз. “Microsoft”нинг барча ходимлари билан e-mail орқали алоқа қиламиз ва ишимизнинг асосий қисми компьютерлар билан боғлиқ. Шунинг учун сизни ишга ололмаймиз. Бечора киши ташқарига йўл олибди ва компьютер учун қандай қилиб пул топишни ўйлай бошлабди. Чўнтагида атиги 30 доллар пули бор экан. Қараса, нарироқда бир фермер боғидан териб келган олмаларини сотаётган экан. У 10 кило олма сотиб олибди ва гавжум кўчалардан бирига бориб олма сота бошлабди. Икки соатда унинг пули икки баробар, олти соатдан кейин эса 10 баробарга кўпайибди. У “Microsoft”га ишга кирмасдан ҳам яшаш мумкинлигини тушунибди. Бир қанча вақтдан кейин эркак автомобиль сотиб олибди, аввалига кичик дўкон, кейинроқ магазин очибди. Беш йилдан кейин супермаркетлар тармоғини ташкил қилибди.
Шундан сўнг у бизнесини суғурта қилдирмоқчи бўлибди, суғурта агенти эса ундан электрон почтасини қолдиришни сўрабди.
Бизнесмен худди бир неча йил олдинги сингари унда e-mail ҳам, компьютер ҳам йўқлигини айтибди.
– Қойил! – дебди суғурта агенти, – компьютерингиз йўқ бўла туриб шундай бизнесга эга экансиз! Агар компьютерингиз бўлганида, ким бўлардингиз экан?!
Бизнесмен унга жилмайиб жавоб қайтарибди:
– У ҳолда “Microsoft”да фаррош бўлардим.

Бир одам уйига чилангар чақиртирибди. Чилангар беш дақиқа ичида ишни битирибди-да, уй эгасига қараб, — Ана бўлди. Сиздан эллик минг!, - дебди. Ҳалиги одам:
— Нима? Мен олий маълумотли врач бўла туриб, беш дақиқада эллик минг ишлаб топмайман, - дебди. Чилангар эса:
— Мен ҳам ўқитувчи бўлиб ишлаганимда бунча пул топмасдим!, - деган экан.

Мусиқа чалиб унинг ёқимли овозини эшитганингизда бошқа нарсаларни тамоман унутасиз. Клавишалар сизни cеҳрлаб, худди ўзига тортиб олаётгандай туюлади.
Шу пайтда: "Нонга пул беринг, нон олиб чиқиш керак", - деган овоз умуман нотага тушмайди-да.