Қариялар ҳақида латифалар

Бир оқсоқол муллани ёнига келиб:
— Қори ака мен 1945 йили гуноҳ иш қилганман.
Мулла:
— Қани айтингчи!
Оқсоқол:
— Уруш пайтида бир америкаликни немислардан яшириб уйимда сақлаганман.
Мулла:
— Биродар бу гуноҳ эмас, аксинча яхшику, бировни жонини сақлаш
Оқсоқол:
— Тўғрику-я лекин ҳар куни 100$ олардимда.
Мулла:
— Ие, шунақа денг. Майли-майли барибир бегуноҳни жонини сақлагансиз.
Оқсоқол хурсанд, мулла билан хайрлашиб остонада тўхтаб муллага:
— Қори ака нима деб ўйлайсиз, уруш тугаганини унга айтсамикан ёки йўқми?
Бир кампир магазинга кириб, сотувчи қиздан сўрабди:
— Қизим, сизларда музлатилган товуқ борми?
Қиз музлатгичга караса, битта товуқ бор экан:
— Ҳа, бор. Сизга нечта керак?
— Биттасини тортгинчи?
— Мана, 1.5 кило...
— Оғирроғидан борми?, - дебди кампир.
Қиз бояги товуқни билдирмай айлантирибди-ю, яна тортибди:
— Буниси 2 кило. Бўладими?
— Бўлади қизим. Иккаласиниям ўраб бер. Невараларимга бир табака қиб берай!
Бир ёш йигит хилват кўчада одамларни тунаб, ўғрилик қилиб юрса, кекса отахон келиб:
— Ўғлим, бу нима қилганинг?! Отанг шу юришингни билса нима қилади?! - дебди.
Шунда йигит иккиланмай жавоб берибди:
— Отам мени ўлдиради! Чунки бу унинг ҳудуди!!!
— Уйланиш яхшими бобо?
— Яхши болам, аёлинг дардкашинг бўлади.
— Яхшику, лекин мени дардим йўқку бобо?!
— Уйлансанг у ҳам бўлади болам.
Бир отахон нуқул машинаси сочилиб кетган ҳолда устага олиб келаверар экан. Охири устани аччиғи чиқиб:
— Ота машинани жуда яхши ҳайдаб кетасиз-ку!? Нимага нуқул бузилиб қолаверади? Юринг-чи, - деб уста отахонни машинасига ўтирибди.
Машина юра бошлабди.
— Биринчи скорстда 20 га чиқамиз, иккинчи скорстда 50 га, учинчи скорстда 80 га, тўртинчи скорстда 120 га, бешинчи скорстда 170 га чиқиб, янада тезроқ юриш учун "ракета" деган R га, - деб урган экан отахон.
Болакай бувасига:
— Уруш пайтида нон кам бўлган-а, - деса,
— Ҳа болам, нон топа олмай, колбасага сарёғ суртиб ердик, - дебди.
Ёш йигит кўчада ўтган-кетганлар билан гаров ўйнаб, пул ишлаб турган экан. Ёнига бир чол келиб:
— Нимадан гаров ўйнаяпсан? - деб сўрабди.
— Отахон, мана шу арчадан баланд сакрасам, сиз менга юз минг берасиз. Сакрай олмасам мен сизга, - дебди.
Отахон рози бўлибди. Ёш йигит абжирлик билан арчани устидан сакраб ўтиб:
— Пулни чўзинг, - деса, чол:
— Сен "Арчадан баланд сакрасам" дегандинг. Арча умуман жойидан қимирламади-ку!? Ўзинг пулни бер, - дермиш.
Бир қари кампир шифокор ҳузурига бориб:
— Болам, юрагим оғрияпти, - дебти. Шунда доктор:
— Кўпқаватли уйда турасизми бувижон? – деса, кампир:
— Ҳа, 3 қаватда тураман, - деб жавоб берибди.
Доктор:
— Сизга умуман зинадан фойдаланиш мумкин эмас. Манави дорини 2 ой ичасиз. Дори тугагач келинг, текширамиз, - дебди.
Онахон 2 ойдан сўнг келиб, юрагини текширтирибди.
Доктор хайрон қолиб:
—Онажон, сизни юрагигингиз 18 ёшли қизларни юрагидек уряпти. Сиз бутунлай соғсиз! - дебди.
Кампир хурсанд бўлиб:
— Энди уйимга зинадан чиқсам бўладими? – деса, доктор:
— Шу пайтгача нимада чиқаётгандингиз? –дебди.
Онахон:
— Икки ойдан бери ойна, тарновларга илашиб чиқаётгандим, - дермиш.
Бир куни чол йўлда кетаётиб кўза топиб олибди. Кўзадан жин чиқибди. Чол жинга қараб:
— Менга 8 сотих ер ажратиб бер! - деса, жин:
— Кўзани кадастрида бунча ерни ўзи йўқ-ку, Қаердан топаман?! - дермиш.
Буви:
— Болажоним, йўталганингда, оғзингга қўлингни тутиб тур, ҳўпми?
Набира:
— Қўрқманг, бувижон, менинг тишларим сизникига ўхшаб чиқиб кетмайди.