Қариялар ҳақида латифалар
Биринчи кампир:
— Ёшим 60 га чиқди, биттаям тишим тушмаган, туф-туф кўз тегмасин, - дебди.
Иккинчи кампир:
— Ёшим 65 га чиқди. Сочларим ҳудди ёшлигимдагидай қалин, қора. Туф-туф кўз тегмасин, - дебди.
Учинчи кампир:
— Мақтанишга бошқа нарса тополмадиларми? Тўғри ёшим силарникидан анча катта. 70 даман, тишларим аллақачон тўкилиб, сочларим ҳам оқариб ётибди. Лекин ҳалиям ман қиз боламан. Туф-туф кўз тегмасин, - дермиш.
— Қандай қилиб шунча узоқ умр кўргансиз?
Отахон:
— Мен умуман ҳеч ким билан тортишмайман.
— Бўлиши мумкин эмас!
Отахон:
— Гапингиз мутлақо тўғри!
Йигит жуда уятчан экан, қиз эса уни қучоқлаб ўпишини хоҳлаб турибди.
Сал туриб қиз:
— Вой, кўзим оғрияпти.
Йигит қизни кўзидан ўпиб:
— Энди оғримаяптими, - дебди
— Йўқ...Вой, бўйним оғрияпти...
Йигит бўйнидан ўпиб:
— Энди оғримаяптими?
— Йўқ.
Сал нарида кузатиб турган бир чол келиб йигитга:
— Ўғлим геморойни ҳам даволайсанми?, - дермиш
— Дугон, автобусга чиқсам нуқул эркакларнинг ўнг қўлига қарайдиган бўлиб қолдим. Бу ёшим ўтганини белгисими?
— Йўқ ,агарда бўш жой ахтариб қолсанг, шунда ёшинг ўтгани аниқ бўлади...
— Қадим замонда бир ҳунарманднинг уч ўғли бўлган экан. Тўнғич ўғли жуда доно, ўртанча ўғли унчалик ҳам ақилли эмас, кенжа ўғли эса умуман тентак бўлган экан.
Қизалоқ:
— Ойижон, ҳунарманднинг соғлиғи борган сари ёмонлашиб бораверган экан-а?
Онаси:
— Нега унақа деяпсан қизим?
Қизалоқ:
— Ана, ўзингиз ўқидингиз-ку, фарзандлари борган сари ёмонлашиб боряпти экан.
— Жарима тўлайсиз! Аҳлоқсизлик учун! - дебди.
Шунда чол:
— Узр болам, биринчи марта кечира қол, - дебди.
Ҳалиги қоровул ўйланиб туриб:
— Майли сизни кечираман! Аммо, манави кампирни аввал ҳам кўп мартта огоҳлантирганман, - дебди.
— Сизнинг қишлоғингизда қандай машҳур, таниқли шахслар дунёга келган?
— Йўқ, бизни қишлоқда фақат чақалоқлар дунёга келишади-ку!?
— Онахон, ҳар нарсани еяверманг-да! – деса, кампир:
— Болам, ҳар нарсани уволи бор! Увол бўлмасин деб еб қўяман-да, - дермиш.
— Ҳой чол, нималар қиляпсиз? – дебди.
Чол ҳаммомда туриб ғалати овозда жавоб берибди:
— Тис-с-сларимни ювяпман.
Кампир яна бақириб:
— Меникиниям ювиб чиқинг, - деган экан.
— Шу телефонингни доим қўлдан қўймайсан. Нималар қиласан? – дебди.
Қиз жавоб берибди:
— Қаранг бувижон, мана бу онлайн дўкон. Бу группалардан кўйлакларни буюртма қилса бўлади. Уйгача олиб келиб беришади. Мен мана буларни буюртма қилдим...
Бувиси:
— Болам, шунча тунги кўйлакларни нима қиласан? – деса, қиз:
— Бувижон, бу тунги кўйлаклар эмас! Ўқишга кийиб борадиган кўйлаклар-ку ахир!!! – дермиш.