Қариялар ҳақида латифалар

Иккита қари футболчилар суҳбатлашмоқда:
— Қайси биримиз биринчи бўлиб оламдан ўтсак, у дунёда футбол ўйини бор ёки йўқлиги тўғрисида хабар берамиз, келишдикми?
Футболчилар келишиб олишибди-да, кўп ўтмай улардан бири вафот этибди.
Тирик қолган футболчини тушига 3 кун ўтиб, марҳум дўсти кириб дебди:
— Қалесан дўстим? Бу ерда ҳам футбол бор экан! Лекин сенга ёмон хабарим бор! Келаётган жума куни бўлиб ўтадиган ўйинда сени ҳам фамилиянг турибди.
Буви ухлаб ётган набирасини уйғотяпти:
— Турақол, болажоним! "Ким эрта турса, худо унга қўш қўллаб беради" деган гап рост экан. Қара,тонг саҳарда сайрга чиқиб нима топиб олдим. Ичи пулга тўла ҳамён.
Набираси:
— Ахир ўша ҳамённи йўқотган одам сиздан олдинроқ турган-ку!?
— Беҳуда кутяпсан, болам. Бу автобус фақат байрам кунлари юради, - деди кампир бекатда турган ўсмирга.
— Бугун менинг туғилган куним, - дермиш бола ҳам...
Таксига бир отахон ўтирибди. Уч минг сўмга келишишган экан, отахон битта беш минг сўмлик бериб тушибди. Таксичи икки минг қайтим бераман деса, отахон йўқ бўлиб қолибди.Таксичи қайтимни бера олмаганидан қайғуриб юрса, кунларнинг бирида яна ўша отахонни кўриб қолибди.
— Мен ўша таксичиман. Қайтимингизни берай десам, йўқ бўлиб қолдингиз. Қаёққа кетиб қолдингиз?, - деса, чол жаҳл билан:
— Аҳмоқ экансан! Машинани колодецни ёнига ҳам тўхтатасанми?! Машинадан тўппа-тўғри колодецга тушиб кетгандим! - дермиш.
Қари чол-кампир радиоприёмник сотиб олишибди. Электрга улаб, қараб туришса, ишламабди. Бироздан сўнг тутун чиқишни бошлабди.
— Гапирмаяпти-ку?! - дебди чол.
— Ҳозир чекиб олсин, кейин гапирар, - дермиш кампир.
Қари отахон йўлда кетаётса, бир барзанги йигит тўхтатиб:
— Ҳозир шунақа латифа айтаман, агар кулсанг 5000 берасан, - дебди.
— Майли, - деб отахон тишини-тишига қўйиб кулмай эшитибди. Латифа тугагач, отахона кулмаётганини кўрган йигит:
— Айтганча, мажбуран кулмасанг 10000 берасан, - дермиш.
Врач беморга дебди:
— Ҳавотир олманг. Бу юрагингиз билан 70 ёшга бемалол кирасиз.
— Доктор, ахир ҳозир мен 70 даман-ку?!
— Ана, ахир сизга нима дегандим...
Бир маҳмадона йигит худойи вақтида ҳукумат сиёсати тўғрисидаги бўлмағур гаплари-ю, халқаро аҳвол ҳақидаги нодонларча сафсаталари билан ўтирганларнинг миясини қотириб юборибди. Шунда бир мўйсафид қария ундан сўрабди:
— Кечирасиз ўғлим. Бир саволим бор эди?
— Марҳамат, — дебди йигит.
— Қўй ҳам, сигир ҳам бир хил ем-хашак ейди-ку, нега уларнинг ахлати ҳар хил?
Йигит ўйланиб қолиб:
— ....Билмадим,— дебди.
— Б...қни ҳам фарқига бормайсиз-у, сиёсатга аралашиб нима қиласиз, бўтам..?!, — дебди чол.
Ота ўғлига Пушкиннинг “Олтин балиқ" эртагини ўқиб беряпти.
Эртак охирида ўғли отасига қараб:
— Дада, нега чол олтин балиқдан янги кампир сўрай қолмайди?, - дермиш.
Статистика қўмитаси ходимлари дунёда энг кекса инсонни аниқламоқчи бўлиб, Тибетга боришибди. У ерда бир кекса отахон дуч келибди. Улар
— Ёшингиз нечида отахон? - деб сўрашибди.
— 150 да - деб жавоб берибди.
— Э-э,... Дунёда энг кекса инсон сиз бўлсангиз керак-а? - деб қувониб туришса, отахон:
— Билмадим, дадамдан сўраб кўрай-чи?! - дермиш.