Қариялар ҳақида латифалар
— Биз баландликка кўтарилиб бўлдик. Манзилимизга етиб боришга қадар 2 кун қолди. Сизга ёқимли парвоз тилаймиз, дедида микрофонни ўчириш эсдан чиқиб қолди ва деди:
— Мана, теппагаям кўтарилволдик ҳозир битта кофени ичаманда стюардессани қучоқлаб ётаман, - дебди.
Буни эшитган стюардесса уятдан қизариб кетибди. Йўловчилар ҳам ҳайрон. Шунда ўша стюардесса микрофонни ўчиришни айтиш учун экипажлар хонаси томон югурди. Югуриб кетаётиб бир чолнинг оёғига қоқилиб йиқилиб тушди. Ўрнидан турса анави чол:
— Қизим, бунча шошмасанг ҳали кофесини ичиб бўлмадику, - дермиш.
— Уялмайсизми, судланувчи?! Бу кампир сизга булочка берган экан, сиз эса уни тошбўрон қилибсиз?! Судланувчи:
— Умуман олганда, мен тош эмас, ўзи берган булочкаларни отувдим...
— Бувижон! Сиз доимо: «Шакарнинг ҳам ози ширин», - дердингиз. Боғчага шунча бордим, бўлди-да энди!
— Алло, ҳовлимдаги дарахтда катта айиқ ўтирибди. Ёрдам беринг!
Қутқарув хизматидан бир эркак кучукча етаклаб келибди.
— Холажон, манави милтиқни ушланг. Мен дарахтга чиқиб, силкитаман, айиқ йиқилса, унга қарата ўқ узасиз, - дебди қутқарувчи.
Кампир:
— Кучукчани нимага олиб келдингиз унда?
Эркак:
— Агар айиқни ўрнига ўзим йиқилсам, кучукчага қаратиб отинг!!!
— Қаерда?... Ахир бу туҳмат! Саксон ёшли, бунинг устига, склероз касалидан азият чекаётган кекса профессорни ҳақорат қилиш яхшимас!...
— Меҳмонхонада деганим йўқ, ҳайвонот боғида. Яъни сиз филни операция қилган куни...
— Эсим қурсин! Айтдим-а, филнинг қорнини тикаётганимда ичкарида нимадир қолиб кетди, деб...
Кейин пулдан қийналиб юради...
— Энажон, нега асфальтга сигирингзни боғлаяпсиз, ўтлоқда боқсангиз бўлмайдими?, - деса
Кампир:
— Ўтлокда боқдим. Ем бериб боқдим семирмади. Сен шу пост ГАИда бир йилдан бери ишлайсан-а?
— Ҳа, бир йил бўлди ишга жойлашганимга. Мени кузатиб юрибсизми энажон?, - деса
Кампир:
— Бир йил олдин кўрганимда озғин эдинг, мана буқадай семириб кетибсан. Ажаб эмас, сигирим ҳам семирса, - дермиш
Доя кампир ҳам Афандининг уйида ўзидан бошқа ҳеч ким бўлмаганлиги сабабли қоронғида чироқни қаратиб турасан, - деб чироқни унга тутказибди.
Афанди чироқни қаратиб турганмиш, доя кампир туғдираётганмиш. Афанди чироқни қаратиб турса, олдин битта калла чиқибди, кейин иккинчиси ва учинчи калла ҳам кўринаётганмиш. Афанди шоша-пиша чироқни "пуф", деб ўчирибди.
Доя кампир ҳайрон бўлиб:
— Афанди, чироқни нимага ўчирдинг, - деб сўрабди.
Афанди норози булиб:
— Э-э-э, онасини эмсин. Чироқ қаратиб турсанг, булар ёруғга қараб чиқавераркан, - дермиш.
— Болам, бу гапларни менга бекорга айтяпсан мен барибир эшитмайман, - дебди.
— Болаларим, жон бор ерда қазо бор. Шунинг учун ҳозирдан айтиб қўяй, одамлардан оласи-берасиларим бор. Мен айтиб тураман, сен ёзиб ол.
— Хўп, дада, айтаверинг! Қани, олдин кимлардан ола-силарингиз бор, шуни айтинг!
— Ёз, Эшматда юз сўм, Тошматда юз сўм, Исавойда икки юз сўм, Мусавойда икки юз сўм...
— Ҳа, дадажон, айтаверинг, тағин кимларда бор? Дадаси яна уч-тўрт одамнинг номини айтди. Оласи-ларнинг жами минг сўмча бор эди.
— Болам, энди қоғознинг нариги тарафини ағдар. Кимларга берасиларим бор, шуни ёз.
— Қани, айтинг-чи.
— Исматхўжа акага минг сўм, Рустамхўжа акага минг сўм, Эшон акага икки минг сўм, Мулла Умарбойга...
— Э тўхтанг, тўхтанг, дада, энди айний бошладингиз,— деб, ўғли унинг бошини ушлаб кўрди,— бу гаплар иситманинг ҳароратига ўхшайди. Ёта қолинг дада...