Қора-юмор ҳақида латифалар
— Афсус, сиз ҳақингизда бундай дея олмайман.
— Унда менга ўхшаб алданг.
— Қизил чироқда чорраҳани кесиб ўтса бўладими?
Ўқитувчи ҳам чарчаб, асаби бузилиб турган экан:
— Ҳа бўлади. Фақат иккала қўлингни кўтариб ўтишинг керак, - дебди.
— Нега айнан қўлни кўтариш керак, - деса, ўқитувчиси:
— Ўлганингдан кейин ечинтириш осон бўлиши учун, - дермиш.
— Биласизми, мен эшакдек ишлайман, итдек чарчайман, лекин мушукчалик ҳам овқат емайман. Нима қилай, айтинг...!
— Мен ҳайвонлар доктори эмасман, одамларни даъволайман! Сиз ветеринарга борганингиз маъқул!
— "Олди камера" режимини ўчириб қўйгин-да...
— Нега бир қўлизни кесиб кетишди?
Қиз:
— Қўлимда тилла узук ва тилла браслет бор эдида.
Милиция:
— Нега бақирмадиз? Одамларни ёрдамга чақирмадиз?
Қиз:
— Бари тишларим тиллодан, бошимни олиб кетишса, ўлайми? - дермиш.
— Арзимайди.
— Арзимаслиги тўғрику-я, ойим шундай деб айт дедилар-да.
— Сенга бир таклифим бор.
Ўзида йўқ хурсанд бўлиб кетган қиз шоша-пиша йигитга термулиб:
— Айтинг, кўп куттирманг! - деса, йигит:
— Мени тинч қўйгин-а!!! - деган экан.
Бир куни ҳалиги одам яна 1000 сўм бериб, кетаётса, кампир уни қўлидан шартта ушлабди. Шунда киши:
— Ҳойнахой холажон бу сафар редиска олмаслигимни сабабини сўрамоқчи бўлсангиз керак?! - деса, кампир:
— Редиска оласанми-йўқми бу мени қизиқтирмайди. Редиска 1500 бўлди! - дермиш.
— Менинг бир қўлим йўқлигидан худога нолиб ўтирсам-у, сен иккала қўлинг бўлмаса ҳам ҳадеб рақсга тушасан?
Икки қўли йўқ дебди:
— Кўп гапирмасдан елкамни қашиб қўйсанг-чи...?! Боядан бери қийналиб кетдим...
— Жоним, мен оламдан ўтсам, йиғлайсанми?
— Уфф, жанозадан олдин атайин кайфиятимни бузмоқчимисиз?!