Қўшнилар ҳақида латифалар
Афанди уйида ўтириб хаёлан қўй гўшти солиб пиширилган шўрва ичишни орзу қилиб ўтирарди. Қўшнисининг ўғли коса кўтариб чиқиб қолди ва деди:
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
Бир аёл қўшнисиникига элакка чиқибди. Қўшниси ҳомиладор экан. Аёл қўшнисига дебди:
— Вой қўшни, бир дугонам ҳомиладорлигида "Тоҳир ва Зуҳра" китобига бошқоронғи бўлган экан эгизак туғибди. Яна-чи, аммамни келини "Уч оғайни ботирлар" китобини ўқиб, уч эгизак туғибди, - деса қўшнисининг ранги оқариб кетаётган эмиш.
— Вой, сизга нима бўляпти, - деса, ҳомиладор қўшниси:
— Мен "Алибобо ва қирқ қароқчи" китобини ўқиётган эдим..., - дермиш.
— Вой қўшни, бир дугонам ҳомиладорлигида "Тоҳир ва Зуҳра" китобига бошқоронғи бўлган экан эгизак туғибди. Яна-чи, аммамни келини "Уч оғайни ботирлар" китобини ўқиб, уч эгизак туғибди, - деса қўшнисининг ранги оқариб кетаётган эмиш.
— Вой, сизга нима бўляпти, - деса, ҳомиладор қўшниси:
— Мен "Алибобо ва қирқ қароқчи" китобини ўқиётган эдим..., - дермиш.
— Мени қўшниларим ярим тунда деворимни тақиллатаверишади. Ҳеч тинчлик беришмайди-я...
Яхши-ям мен ўша вақт ухламай, барабан чалаётган бўламан!
Яхши-ям мен ўша вақт ухламай, барабан чалаётган бўламан!
Хотин эрига дебди:
— Дадаси, полни тузатиб беринг.
Эри:
— Мен сенга устамидим?! - дебди.
Хотини яна:
— Тандирни суваб беринг, - деса эр:
— Мен сенга сувоқчиманми?!
— Чироқни тузатиб беринг.
— Электрикманми?! - деб ишга кетибди эр.
Кечқурун ишдан қайтса, ҳамма ишлар қилинган.
— Ким сувади? Ким чироқларни тузатиб қўйди? - деса, хотини:
— Қўшнимиз Алижон ака, - дебди.
— Нечи пул олди? - сўрабди эри.
Хотини:
— Пул олмади. Хурсанд қилсангиз бўлди деди, - дебди.
Шунда эри:
— Қайси ашулани айтиб хурсанд қилдинг? - деб сўраса, хотини:
— Мен сизга ашулачимидим?! - дермиш.
— Дадаси, полни тузатиб беринг.
Эри:
— Мен сенга устамидим?! - дебди.
Хотини яна:
— Тандирни суваб беринг, - деса эр:
— Мен сенга сувоқчиманми?!
— Чироқни тузатиб беринг.
— Электрикманми?! - деб ишга кетибди эр.
Кечқурун ишдан қайтса, ҳамма ишлар қилинган.
— Ким сувади? Ким чироқларни тузатиб қўйди? - деса, хотини:
— Қўшнимиз Алижон ака, - дебди.
— Нечи пул олди? - сўрабди эри.
Хотини:
— Пул олмади. Хурсанд қилсангиз бўлди деди, - дебди.
Шунда эри:
— Қайси ашулани айтиб хурсанд қилдинг? - деб сўраса, хотини:
— Мен сизга ашулачимидим?! - дермиш.
Бир куни афанди чайнаган сақичини бурнига ёпиштириб кетаёса, қўшниси кўриб қолиб:
— Ие, ҳа афанди тинчликми?! Бурнизга сақични нега ёпиштириб олибсиз, - деса, афанди пинагини бузмай:
— Эй тақсир, мен бир камбағал одам бўлсам... Камбағал одамни эса бойлиги кўзини ёнида туриши керак, - деган экан.
— Ие, ҳа афанди тинчликми?! Бурнизга сақични нега ёпиштириб олибсиз, - деса, афанди пинагини бузмай:
— Эй тақсир, мен бир камбағал одам бўлсам... Камбағал одамни эса бойлиги кўзини ёнида туриши керак, - деган экан.
Афанди кечаси кўчада дайдиб юрса, қўшниси:
— Ҳа қўшни, ярим кечасида нима қилиб юрибсиз? - деса, афанди:
— Уйқим қочиб кетди. Шуни қидириб юрибман, - дебди.
— Ҳа қўшни, ярим кечасида нима қилиб юрибсиз? - деса, афанди:
— Уйқим қочиб кетди. Шуни қидириб юрибман, - дебди.
Хотин эрига деди:
— Адаси, мен қўшниникига чиқиб кетяпман. 5 минутда қайтаман. Ҳар ярим соатда қозонни кавлаб туринг, тагига олиб кетмасин...!
— Адаси, мен қўшниникига чиқиб кетяпман. 5 минутда қайтаман. Ҳар ярим соатда қозонни кавлаб туринг, тагига олиб кетмасин...!
Бир куни афанди уйи ёнида йиғлаб ўтирса, қўшниси ўтиб қолибди.
— Ҳа афанди, нега йиғлаяпсиз? – дебди қўшниси.
— Нега йиғламай?! Томдан чопоним тушиб кетди, - дебди афанди.
— Чопонингиз тушиб кетган бўлса, сиз нега бунча йиғлайсиз? – сўрабди ҳайрон бўлган қўшни.
— Йиғлайманда! Чопонимнинг ичида ўзим ҳам бор эдим... – деган экан афанди.
— Ҳа афанди, нега йиғлаяпсиз? – дебди қўшниси.
— Нега йиғламай?! Томдан чопоним тушиб кетди, - дебди афанди.
— Чопонингиз тушиб кетган бўлса, сиз нега бунча йиғлайсиз? – сўрабди ҳайрон бўлган қўшни.
— Йиғлайманда! Чопонимнинг ичида ўзим ҳам бор эдим... – деган экан афанди.
Илон ўйнатувчининг ёнига бир киши келиб сўрабди:
— Дунёдаги энг заҳарли илон билан ҳам гаплаша оласизми?
— Албатта, - дебди илон устаси. Кейин аёлига телефон қилиб дебди:
— Онаси келгунимча ош дамлаб қўй, - дебди-да, ҳалиги кишига қараб, - кўрдингми, гаплашдим, - дебди.
— Дунёдаги энг заҳарли илон билан ҳам гаплаша оласизми?
— Албатта, - дебди илон устаси. Кейин аёлига телефон қилиб дебди:
— Онаси келгунимча ош дамлаб қўй, - дебди-да, ҳалиги кишига қараб, - кўрдингми, гаплашдим, - дебди.
