Қўшнилар ҳақида латифалар

Кўчада қўшни аёлни кўриб қолиб, ундан сўрадим:
— Қаерга кетяпсиз?
— Вазирликка. Тартибга келтириб келиш учун.
— Қойилман! Жуда-ям журъатли экансиз-ку?!
— Йўқ, мен шунчаки у ерда фаррошман...
Итингизга қарасангиз бўлмайдими, қўшни? Кеча шунақанги ҳурдики, қизим қўшиқ айтиш машқини тўхтатишга мажбур бўлди.
— Кечирасиз-у, лекин қизингиз биринчи бўлиб бошлади.
Бир аёл деразадан қараб туриб, рўпарадаги уйда кир осиб чиқаётган қўшнисини кўрсатиб:
— Адаси, қаранг! Анави аёл кирларни чала ювар экан, - дебди.
Эри индамабди. Эртасига, индинга яна шу ҳолат такрорланаверибди. Учинчи куни хотини деразадан қараб:
— Ҳайрият-ей, анави аёл бугун кирларни тозза ювибди, - деса, эри:
— Йўқ, мен эрталаб деразаларимизни артиб қўйдим, - дермиш.
Икки дугона суҳбатидан:
— Э дугонажон, анчадан бери тобим йўқ. Жуда мазам қочяпти. Ўтиб кетармикан-а?
— Ҳавотир олма, ўтиб кетади. Ўтган йили ён қўшним ҳудди шунақа бўлиб юрганди. Раҳматли, ўтиб кетди...
Янги кўйлак кийган хотин эридан сўрабди:
— Бу кўйлак мени семиз кўрсатмаяптими?
Эри:
— Тўғрисини айтсам, хафа бўлмайсанми?
— Йўқ! Гапираверинг, - дебди хотини.
Эри:
— Юқори қаватда яшайдиган қўшни аёл менга жуда-ям ёқади-да!!!
Кўп қаватли уйлардан бирида яшовчи бир одамни уйини таракан босиб кетибди. Ҳалиги одамни жонига тегиб кетибди, шунда у булар ҳам гапни тушунар дептида уларга шундай депти:
— Бошқа домдаги тараканлар сизларни роса ёмонлади улар сизлар билан урушамиз ҳам деди.
Шунда тараканлар ҳудди гап тушунгандай. Бир саф бўлиб чиқиб кетишибди. одам ҳам ҳурсанд бўлиб шукур қутилдим деб уйқуга кетибди. Эрталаб уйқудан туриб қараса, уйга олдинги тараканлар
кўпайиб қайтиб келибди. Одам ҳам ҳайрон бўлиб уларга урушмайлами, деса:
Тараканлардан бири чиқиб:
— Э, улар қўрқоқ экан биз уларни асрликга олиб келдик, дебди.
Шунда одамни жаҳли чиқиб қани ҳамманг йўқол деб бақирибди.
Тараканлар секин чиқиб кета бошлабди. Оҳирида бир таракан ҳассага таяниб ҳар 2 қадамда одамга қараб чиқиб кетаётса.
Одамга қизиқ туюлиб кулибди. Шунда ҳалиги таракан олдиндагиларга қараб:
— Ҳой, қайтинглар ҳазиллашибди дебди
Тоғда яшайдиган бир одам зебра сотиб олибди ва қўшниларига мақтаниш учун зебрани миниб қишлоқни айланиб юрса, битта қўшниси:
— Мен ҳам миниб кўрсам майлими? - деб сўраган экан,
— Майли, - деб, унга зебрани берибди. Қўшниси зебрада бир айланиб келиб:
— Иномарка барибир бошқача-да... - дермиш.
Бир одам қўшнисига дебди:
— Ҳа қўшни, хўрозингизни сотгани олиб кетяпсизми?
Қўшниси унга қараб:
— Э, йўқ! Шунчаки, товуқларим хўрозсиз бозорга бормаймиз дейишяпти, - деб жавоб қайтарибди.
Битта йигитни хотини аразлаб кетиб қолибди. Йигит ишдан келиб, ўзи ош пиширмоқчи бўлиб қараса, гуруч йўқ эмиш. Рўпарасидаги хонадонда ёлғиз аёл яшар экан.
— Шу аёлдан гуруч сўраб чиқаман, - деб, аёлни эшигини қўнғироғини босиб туриб, ўйланиб қолибди. Ҳозир у чиқса, гуруч сўрасам, ош қилишимни билади. Кейин иложсиз ошга таклиф қиламан. У чиқади, меҳмонни ҳурматидан шампан қуяман. Шу пайт эшик очилиб, хотиним кириб келиб қолади...
Шундай ҳаёл суриб турса, эшикни қўшниси очиб:
— Лаббай қўшнижон, келинг, - деса, йигит:
— Эй-й, гуручинг бошингдан қолсин! - деб кетиб қолибди.
Бир эркак уйга келса, хотини ётоқхонада ётган эмиш.
— Бемаҳалда нега бу ерда ётибсан? - деса, хотини:
— Юрагим ҳуруж қилиб қолди, - дебди.
Эри тез ёрдамга қўнғироқ қилиш учун йўлакдаги телефонга югуриб чиқса, ўғли дебди:
— Ада, шкафни ичида қўшни амаки ўтирибди!
Эр ётоқга қайтиб кириб, шкафни очса, ҳақиқатдан қўшни киши кийимсиз ўтирган экан.
Шу пайт эрини жаҳли чиқиб кетиб, шкаф ичидаги қўшнисига қараб:
— Анави ерда хотинимни юраги ҳуруж қилиб ётибди, сен бўлса шкафни ичида хотиржам ўтиришингни қара! - дермиш.