Latifa.uz

Бир киши “Microsoft” компаниясига фаррош бўлиб ишлаш учун келибди. Кадрлар бўлимида у бир нечта тестлардан, суҳбатдан ўтибди ва унга дейишибди:
— Табриклаймиз, сизни ишга қабул қиламиз. Бизга ўз e-mail'ингизни қолдиринг, иш жадвали ҳақида маълум қиламиз.
— Кечирасиз, менинг компьютерим йўқ,– дебди бояги киши, – электрон почтам ҳам йўқ.
— Афсуски, у ҳолда сизни ишга қабул қилолмаймиз. “Microsoft”нинг барча ходимлари билан e-mail орқали алоқа қиламиз ва ишимизнинг асосий қисми компьютерлар билан боғлиқ. Шунинг учун сизни ишга ололмаймиз. Бечора киши ташқарига йўл олибди ва компьютер учун қандай қилиб пул топишни ўйлай бошлабди. Чўнтагида атиги 30 доллар пули бор экан. Қараса, нарироқда бир фермер боғидан териб келган олмаларини сотаётган экан. У 10 кило олма сотиб олибди ва гавжум кўчалардан бирига бориб олма сота бошлабди. Икки соатда унинг пули икки баробар, олти соатдан кейин эса 10 баробарга кўпайибди. У “Microsoft”га ишга кирмасдан ҳам яшаш мумкинлигини тушунибди. Бир қанча вақтдан кейин эркак автомобиль сотиб олибди, аввалига кичик дўкон, кейинроқ магазин очибди. Беш йилдан кейин супермаркетлар тармоғини ташкил қилибди.
Шундан сўнг у бизнесини суғурта қилдирмоқчи бўлибди, суғурта агенти эса ундан электрон почтасини қолдиришни сўрабди.
Бизнесмен худди бир неча йил олдинги сингари унда e-mail ҳам, компьютер ҳам йўқлигини айтибди.
– Қойил! – дебди суғурта агенти, – компьютерингиз йўқ бўла туриб шундай бизнесга эга экансиз! Агар компьютерингиз бўлганида, ким бўлардингиз экан?!
Бизнесмен унга жилмайиб жавоб қайтарибди:
– У ҳолда “Microsoft”да фаррош бўлардим.

Ўқитувчи ўқувчисига дебди:
— Ҳасанбой, нега сен ёзган иншодаги хатолар партадошинг билан бир хил?
Ўқувчи:
— Чунки, бизни ўқитувчимиз битта-да!

— Дўстим, мен китоб ўқиганимда шунчалик кўп билимлар миямга киради-ки ...
— Сени миянгда бўш жой кўп-де ўзи, ўртоқ!!!

Халқнинг олдига бир жарчи келиб:
— Ҳозир нима демоқчилигимни биласизларми?
— Йўқ билмаймиз.
Жарчи:
— Билмайдиган одамларга гапиришнинг фойдаси йўқ, - деб кетиб қолибди.
Эртасига келиб:
— Мен нима дейишимни биласизларми —дебди.
Халқ:
—Йўқ.
Жарчи:
— Билмайдиган одамларга гапиришнинг фойдаси йўқ.
Эртасига халқ келишиб олибди. "Ярмимиз биламиз, ярмимиз билмаймиз деймиз".
Жарчи яна эски гапини такрорлабди. Халқ келишганидек жавоб берибди.
Жарчи:
— Ундай бўлса, биладиганларингиз билмайдиганларга айтиб қўя қолсин, - деб кетворган экан.

Афанди «паррандаларнинг тилини биламан» деб мақтаниб юрар эди. подшо буни эшитиб уни овга олиб чиқди.
Йўлда кетишаётган эди, подшо вайронада сайраб турган бир бойқушни кўриб Афандидан сўради:
— Бойқуш нима деб сайраяпти?
— Бойқуш айтдики,— деди Афанди,— Агар подшонинг зулми шу хилда кета берса тез кунда шаҳар ҳам менинг маконимга айланади.

Подшо Афандига бир эшакни мулла қилиб берасан, деб топширди. Афанди ўн йил муддат билан хизмат ҳақига минг тилла сўради. Подшо Афандининг таклифига кўнди ва шундай шарт қўйди:
— Айтган муҳлатингда эшакни мулла қилиб бермасанг бошингни оламан! Афанди ҳам шартга рози бўлди ва минг тилла билан эшакни олиб уйига жўнади. Афанди воқеани хотинига айтиб берган эди, у жуда қўркиб кетди.
— Вой, шўрим қурсин, эшак ҳам мулла бўладими?
— Эй, хотин! — таскин бера бошлади, Афанди,— нимага қўрқасан, ўн йилгача ким бору ким йўқ, ё Подшо ўлади, ё эшак.

Ўқитувчи:
— Нега мен сени кичкина тентак деб атаяпман?
Ўқувчи:
— Чунки мен ҳали сизга ўхшаб катта эмасман-да!

Бир қизча йўл бўйида йиғлаб ўтирган экан.
Бир киши келиб:
— Нега йиғлаяпсан, - деб сўрабди
Қизча "1000 сўм пулини йўқотиб қўйганини", айтибди.
Ҳалиги киши қизчага 1000 сўм берибди.
Қизча яна ҳам қаттиқроқ йиғлабди.
— Яна нега йиғлаяпсан, - деб сўраса
Қизча:
— Йўқотмаганимда 2000 сўм бўларди, - дермиш.

Подшо Афандини бир куни овга олиб чиқди. Бир манзилда Афандини масхаралаш учун отининг пастки лабини кесиб қўйди. Афанди буни фаҳмлаб қолди-ю, бориб подшонинг отининг думини кесиб қўйди.
Овдан қайтишда подшо оркасига қараб Афандига деди:
— Афанди, отингиз нега кулаётибди?
Афанди дарҳол жавоб қайтарди:
— Тақсир, отингизнинг кети очилиб қолибди, шунга куляпти.

Икки дўст ароқ ичиб ўтиришган экан, ароқ тугаб қолибди, қарашса пуллари ҳам тугаб қолибди. Уйнинг эгаси ўртоғига ҳозир йўлини қиламан дебдида, қўшни хонага ўтиб, кичкина станокчасида, беш мингталик пул чиқариб олибди. Бу ҳол бир неча марта такрорланибди, роса кайф қилишибди ва меҳмонни кузатиб қўйиб ухлабди. Эрталаб уй эгаси ҳали уйқудан турмасидан департамент ходимлари уйига бостириб кириб станокни мусодара қилишмокчи бўлиб қарашса пул чиқарадиган станокга ухшамасмиш, уй эгасидан сўрашса:
— Менда ҳаммаси ҳақиқий пуллар эди. Фақат шу пулларни станокдан номига ўтказиб олдим холос.
— Бу иш сизга нимага керак эди?
— Янаги сафар ким билан ичишим кераклигини билишим учун.